« Κάτι μαγειρευόταν – παντού παγίδες σ’ αυτή την οικογένεια,
που έμοιαζε υπερβολικά με την ιστορία αυτής της χώρας ».
Ένας γερο-καρχαρίας της πολιτικής.
Ένας πρώην αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων, παραστρατιωτικός και αρχηγός πλέον της Αστυνομίας
στην Μπογκοτά.
Ένας μαχητής των FARC, που έχει καταθέσει τα όπλα μετά τη Συμφωνία Ειρήνης.
Ένας πατέρας, δύο γιοι, μια οικογενειακή τραγωδία, με φόντο τον εμφύλιο και τις συνεχιζόμενες
συγκρούσεις στην Κολομβία.
ΠΑΣ. Ειρήνη : Τραγική ειρωνεία για μια χώρα όπως η Κολομβία, που βασανίζεται από την απουσία της.
Εδώ επιλέγει ο Φερέ να φέρει αντιμέτωπα δύο αδέρφια, τον Λαουτάρο και τον Άνχελ, που σαν τον Ρώμο
και τον Ρωμύλο, τον Άβελ και τον Κάιν, εμπλέκονται σε ένα παιχνίδι εξουσίας και φαρισαϊσμού. Ο ένας
πρώην παραστρατιωτικός και ο άλλος πρώην μαχητής των FARC, σε μια Κολομβία όπου διασταυρώνονται
οι αντάρτες, οι ακροδεξιοί, οι ναρκοέμποροι και οι sicarios της ζούγκλας. Και οι δύο απόλυτα καθορισμένοι
από έναν πατέρα-τοτέμ, έναν επικίνδυνο Βασιλιά Ληρ, με σκοτεινό παρελθόν και παρόν. Βρισκόμαστε
στην Μπογκοτά, όπου διαμελισμένα πτώματα κάνουν την εμφάνισή τους, όμοια με εκείνα της Λα
Βιολένσια, μιας αγνοημένης περιόδου της εμφύλιας σύγκρουσης, που το όνομά της δείχνει με καθαρότητα
το χαρακτήρα της : εποχή ακραίας βίας και στυγερών εγκλημάτων. Αυτό το ανθρώπινο δράμα
σηματοδοτεί το απόγειο της Τριλογίας της Λατινικής Αμερικής.
Ένα έργο γεμάτο ένταση. Ανάκληση στη μνήμη μιας τρομακτικής ιστορίας, αλλά και ένα επικό πολάρ
μυθιστόρημα, με σθένος και συναίσθημα, του είδους που μας έχει συνηθίσει ο Καρύλ Φερέ.
Ο συγγραφέας φρόντισε το ωμό, ρυθμικό και εικονιστικό ύφος της γραφής του, εμποτίζοντας αυτό το
γεμάτο αίμα μυθιστόρημα με ποιητική πνοή.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ EΞΩΦΥΛΛOY
Ανθρώπινο κρανίο τοποθετημένο ως προειδοποίηση
για αυτούς που εισέρχονται από τον Παναμά στην Κολομβία.
© Carlos Villalon, 2016