Ο όρος "δημοσιότητα" μπορεί να μην απαντά στην αρχαία ελληνική γραμματεία (εντοπίζονται μόνο ομόρριζες και συνώνυμες με αυτόν λέξεις), όμως το περιεχόμενό του έχει ελληνική προέλευση. Σύμφωνα με τον J. Habermas δύναται να γίνει λόγος για ένα ελληνικό μοντέλο δημοσιότητας, το οποίο συναρτάται με τον δημόσιο βίο των αρχαίων Ελλήνων στον χώρο της αγοράς.

Στην παρούσα εργασία γίνεται εξέταση των εκφάνσεων της δημοσιότητας στην φιλοσοφία του Πλάτωνα, με στόχο να αποδειχθεί αν το πνεύμα της δημοσιότητας είναι έκδηλο τόσο στην πολιτική φιλοσοφία όσο και την οντολογία και την γνωσιοθεωρία. Στο πρώτο μέρος, το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην πολιτική φιλοσοφία, όπου εξετάζεται η θεωρία του Πλάτωνα για το πολίτευμα, τον δημόσιο άνδρα και την δημόσια σφαίρα. Το δεύτερο μέρος αφορά την πλατωνική οντολογία και την γνωσιοθεωρία και η προσοχή εστιάζεται στην σημασία της δημοσιότητας ως ανακοινωσιμότητας. Εδώ, επιχειρείται να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αν η φιλοσοφική γνώση, ακόμη και τα "τιμιώτερα" των φιλοσοφικών πλατωνικών συλλήψεων, δύνανται να λάβουν προτασιακή μορφή και να κοινοποιηθούν.