Η ελληνοαμερικανίδα φιλόσοφος A. Kiarina Kordela επιχειρεί με το έργο της να αναλύσει και να επανερμηνεύσει την καπιταλιστική νεωτερικότητα συνδυάζοντας εργαλεία και έννοιες της λακανικής ψυχανάλυσης με την έννοια της φουκωικής βιοπολιτικής υπό την προοπτική της ανάγνωσης του έργου του Spinoza και του Marx.
Με το κείμενο "Το Κεφάλαιο: τουλάχιστον σκοτώνει την ώρα" η Kordela διαμορφώνει μία θεωρία της χρονικότητας και της ιστορικότητας βασιζόμενη σε δύο θέσεις. Πρώτον, εντός κοσμικού καπιταλισμού, το σημασιολογικό σύστημα (γλώσσα) και τα οικονομικά συστήματα, καθώς και η υποκειμενικότητα -από τη στιγμή που το ομιλούν υποκείμενο είναι το υποκείμενο του σημαίνοντος- είναι ομολογικά συστήματα αξίας. Δεύτερον, ο χρόνος και η κοινωνική πραγματικότητα σχετίζονται μεταξύ τους με όρους της σπινοζικής εμμενούς αιτιότητας, στην οποία η αιτία (a priori χρόνος) είναι ένα αποτέλεσμα των ίδιων των δικών της αποτελεσμάτων (εμπειρική πραγματικότητα). Αυτή η αιτιότητα αφήνει το σημάδι της όχι μόνο στη φαντασίωση και στην επιθυμία αλλά και στον επίσης αποκαλούμενο παραγωγικό συλλογισμό και στην αναπτυξιακή ιστορία. Αν θέλουμε να αποκτήσουμε μία πραγματικά ριζοσπαστική αντίληψη για τη χρονικότητα και την ιστορικότητα, ο κοσμικός ορθός λόγος (συμπεριλαμβανομένης της ιστοριογραφίας) πρέπει να συνειδητοποιήσει τη δική του κυκλικότητα ή τον φαντασιωτικό χαρακτήρα του.