Με φόντο μια πανέμορφη έπαυλη στην Κορνουάλη λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτυλίσσεται η ιστορία ενηλικίωσης μιας γυναίκας που προσπαθεί να συμφιλιωθεί με τον έρωτα και τη λύπη καθώς γυρίζει πίσω… στο σπίτι.
Θυμήθηκε τον κήπο τα βράδια του καλοκαιριού, όταν τα μπλε νερά της παλίρροιας έρχονταν από την ανοιχτή θάλασσα για να πνίξουν τους λασπότοπους στις εκβολές του ποταμού. Και ότι το τρενάκι πηγαινοερχόταν όλη μέρα κατά μήκος της ακτής, προς και από το Πόρθκερις. Θυμήθηκε να κατεβαίνει από αυτό το τρένο μετά το σχολείο, να ανηφορίζει το απότομο, σκιασμένο με δέντρα μονοπάτι προς το σπίτι και να μπαίνει από την εξώπορτα, φωνάζοντας Μαμά! Κι εκείνη ήταν πάντα εκεί. Στο καθιστικό, με τον δίσκο του τσαγιού έτοιμο στο τραπεζάκι, με τα όμορφα πράγματά της γύρω της και με τη μυρωδιά του γλυκού αρακά στην ατμόσφαιρα. Και είδε τη μητέρα της να κάθεται στην τουαλέτα της, να αλλάζει ρούχα για το δείπνο, να χτενίζει τα μαλλιά της και να πουδράρει τη μικρή μύτη της. Κι άκουσε τη φωνή της, να διαβάζει ένα βιβλίο στην Τζες πριν κοιμηθεί.
Ένα αληθινό αριστούργημα, ο δεύτερος τόμος ενός βιβλίου που το διαβάζεις ξανά και ξανά και το θυμάσαι για πάντα.