Όταν η Ίζαμπελ αναγκάζεται να αφήσει το γεμάτο από χαρούμενες αναμνήσεις σπίτι της και να μετακομίσει με την οικογένειά της στην άκρη της πόλης, αρχίζει να νιώθει «αόρατη». Έτσι, αποφασίζει να βοηθήσει τους ανθρώπους που την περιβάλλουν για να καταφέρει ίσως το πιο δύσκολο πράγμα… να γίνει η διαφορά που θα αλλάξει τα πάντα.
Ο Tom Percival, μικρός, έμενε με την οικογένειά του σε ένα τροχόσπιτο. Με ελάχισταχρήματα, χωρίς ρεύμα, φορώντας μεταχειρισμένα ρούχα και παπούτσια, δίχως πρόσβαση στις ανέσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Ορμώμενος από αυτήν την εμπειρία, δημιούργησε ένα βιβλίο για να θίξει το ζήτημα της φτώχειας και πως αυτή επηρεάζει τη ζωή των μικρών παιδιών. Ένα «αόρατο» πρόβλημα που μαστίζει τον πλανήτη μας, και
δεν επιτρέπει σε όλους να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες.
Όπως γράφει ο συγγραφέας στον επίλογο του βιβλίου, «… η φτώχεια δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο γίνονται αόρατα κάποια παιδιά στην κοινωνία μας. Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν κάποιον να σκεφτεί πως κάποιος άλλος «δεν ανήκει πουθενά».
Με το βιβλίο αυτό θέλησα, λοιπόν, να καταγράψω και να δηλώσω πως “δεν είσαι αόρατος! Κάπου ανήκεις!”».