Μια διασκεδαστική ιστορία για ένα καίριο σύγχρονο ζήτημα: τη χρήση (ή κατάχρηση) της οθόνης από την τρυφερή παιδική ηλικία. Ποια είναι η πραγματική θέση της τεχνολογίας στη ζωή μας; Και όλα τα άλλα, παιχνίδια, σχολείο, φίλοι, ελεύθερες και δημιουργικές δραστηριότητες μπορούν να περιμένουν;

Ένα τάμπλετ μια φορά βρισκόταν κλεισμένο σ’ ένα κουτί κι ένιωθε μοναξιά. Ώσπου, μια μέρα, το αγκάλιασαν χέρια παιδικά και είχε χαρά μεγάλη! Zούσε, επιτέλους, ανάμεσα σε ανθρώπους. Μα τι συνέβη ξαφνικά κι άρχισαν να γκρινιάζουν οι μεγάλοι; Έφταιγε, πράγματι, για όλα ο Ταμπλετάκος;
Μια ιστορία καθημερινή, που όλοι λίγο πολύ ζήσαμε κάποια στιγμή ή ζούμε τώρα. Η συγγραφέας βάζει στο παιγνίδι των ερωτήσεων (είναι καλό ή κακό τελικά η τεχνολογία;) και το προσωποποιημένο πια τάμπλετ, που ακούει στο όνομα Ταμπλετάκος: υποφέρει, αναρωτιέται και προβληματίζεται. Είναι τρυφερό, γλυκό και πολύ στενοχωριέται για την άσκημη κατάσταση του Μηνά.

Η ιστορία, με χιουμοριστικό τρόπο, κάνει τον κύκλο της, όταν η γιαγιά που είχε και τις πιο έντονες αρνητικές αντιδράσεις, υποκύπτει στην γοητεία του Ταμπλετάκου. Μαγεμένη πραγματικά από τις ατέρμονες δυνατότητες του εξωπραγματικού αυτού κόσμου, του κόσμου του internet.