Με­τα­ξύ ιστο­ρί­ας και λο­γο­τε­χνί­ας, ιδε­ο­λο­γί­ας και αισθη­τι­κής, πραγ­μα­τι­κό­τη­τας και μυ­θο­πλα­σί­ας, μαρ­τυ­ρί­ας και απο­λό­γου για ατο­μι­κά και συλ­λο­γι­κά τραύ­μα­τα, το πα­ρόν βι­βλίο φι­λο­δο­ξεί να προ­σφέ­ρει μια νέα προ­σέγ­γι­ση στα πιο αμ­φι­λε­γό­με­να έρ­γα του Ρό­δη Ρού­φου, το Χρο­νι­κό μι­ας σταυ­ρο­φο­ρί­ας (1954-1958/1972) και τη Χάλ­κι­νη Επο­χή (1960), και μια συ­γκρο­τη­μέ­νη από­πει­ρα έντα­ξής τους στην επο­χή και στο ευρύ­τε­ρο κοι­νω­νι­κο­πο­λι­τι­κό, ιδε­ο­λο­γι­κό και πνευ­μα­τι­κό κλί­μα, όπου τα μυ­θι­στο­ρή­μα­τα αυτά δη­μι­ουρ­γή­θη­καν, αλ­λά και κρί­θη­καν. Αξιοποιώντας στοι­χεία από το προ­σω­πι­κό αρ­χείο του συγ­γρα­φέα, από εφη­με­ρί­δες και πε­ρι­ο­δι­κά της επο­χής, αλ­λά και από πρό­σφα­τες ιστο­ρι­κές και φι­λο­λο­γι­κές με­λέ­τες, το βι­βλίο επι­χει­ρεί τη δι­α­κρί­βω­ση της συμ­με­το­χής και του ρό­λου του ίδιου του Ρού­φου στο αντι­στα­σι­α­κό κί­νη­μα και στον Κυ­πρι­α­κό Αγώ­να – εμπει­ρί­ες που αποτέλεσαν την πρώ­τη ύλη της δι­κής του «τε­τρα­λο­γί­ας των και­ρών». Ταυ­τό­χρο­να, κι­νεί­ται με κρι­τι­κό και συνάμα ερ­μη­νευ­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό στην επι­σή­μαν­ση των «εκλε­κτι­κών συγ­γε­νει­ών» του συγ­γρα­φέα, κα­θώς και των στοι­χεί­ων εκεί­νων που συ­νέ­θε­σαν το προ­σω­πι­κό του όρα­μα, συμ­βάλ­λο­ντας στη δι­α­μόρ­φω­ση της κοσμοα­ντί­λη­ψής του.