Η εργασία του Βασίλη Κολτούκη με τη χαρτεπικόλληση (κολάζ) ξεκινά στην Άρτα τη δεκαετία του '90. Διοργανώνει προσωπικές εκθέσεις και αναγνωρίζει στις άμεσες επιρροές του τις αντίστοιχες συνθέσεις του Ελύτη. Ξεφυλλίζοντας περιοδικά της εποχής ασκείται χειρωνακτικά, με ψαλίδι, κόλλα, χαρτόνι στη συναρμολόγηση εικόνων. Προς την ωριμότητα θα κατασταλάξει δημιουργικά στη φωτογράφηση, ωστόσο δύο δεκαετίες αργότερα επιστρέφει για να κλείσει ή να διευρύνει τον κύκλο της τέχνης και της τεχνικής τού κολάζ που μάλλον δεν έπαψε να τον συγκινεί. Φωτογραφίες από αφίσες στον δρόμο ή μαρκίζες, φωτογραφίες δικές του, θέματα αποτυπωμένα σε εφημερίδες, περιοδικά ή λευκώματα, παγωμένα τηλεοπτικά καρέ ανασυντίθενται προτείνοντας ένα καινούργιο φωτογραφικό θέμα, αποτέλεσμα σύντμησης, ένθεσης, συγκόλλησης, αναδιάταξης των πρωτογενών υλικών του. Με τη χρήση προγραμμάτων ψηφιακής επεξεργασίας, μέσα από φίλτρα και ποικίλες τεχνικές παλαίωσης (σκρατς, τρίχες, στίγματα, γραμμές, πιτσιλιές) οι φωτογραφίες φτάνουν στην τελική τους μορφή σαν να έχει περάσει από πάνω τους το χέρι του χρόνου.

Catherine, Auzuret ποιήματα του βιβλίου