Ο Κυριάκος με τα πολλά πρόσωπα, τις ποικίλες ιδιότητες και τις διαφορετικές ηλικίες δεν είναι ένα πρόσωπο. Είναι μια γενιά. Η πρώτη μετεμφυλιακή γενιά που, μέσα από την επιφανειακή ανεμελιά της, γυρεύει εναγωνίως την ταυτότητά της. Στην ιδεολογία, στην πολιτική, στη γυναίκα, στα ταξίδια από πόλη σε πόλη, στην Ελλάδα και στον κόσμο. Από τα χωριά της Μεσσηνίας, την Καλαμάτα, την Πάτρα, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, μέχρι το Παρίσι, το Αμβούργο, τη Φλωρεντία, τη Βαρκελώνη, τη Νέα Υόρκη, την Κωνσταντινούπολη, την Ταγγέρη και αλλού. Μια περιπλάνηση υπαρξιακής αγωνίας όπου καραδοκεί η διάψευση, η ματαίωση, η μοναξιά.

Στο τέλος δεν απομένουν παρά λιγοστές μνήμες: ένα αντίτυπο της πρώτης ελληνικής έκδοσης του Κόκκινου βιβλίου του προέδρου Μάο, κάτι υπολείμματα καπνογόνου που έπεσε στη γωνία των Mπουλβάρ Σαιν-Μισέλ και Σαιν-Ζερμαίν στο Παρίσι τον Μάη του ’68 και ένα θραύσμα από το τείχος του Βερολίνου τον Νοέμβρη του ’89, για να θυμίζουν ότι:

«Έτσι τελειώνει ο κόσμος, όχι μ' έναν πάταγο αλλά μ' έναν λυγμό».

Μια ζωή στη μυθολογία της Αριστεράς και της επανάστασης. Ανάμεσα σε διαψευσμένα πολιτικά ιδεώδη, απελπισμένους έρωτες, συντετριμμένα καλλιτεχνικά όνειρα και χόρτο της φαντασίας.