O συλλογικός αυτός τόμος προσφέρει στους αναγνώστες μια πρώτη προσέγγιση του έργου του Ζιλ Ντελέζ και, επισημαίνοντας τα κύρια σημεία του πρωτοποριακού του έργου, εκτυλίσσοντας και ερμηνεύοντας τις βασικές έννοιές του και υπογραμμίζοντας την ικανότητά του να επεμβαίνει με επιτυχία σε τρέχοντα προβλήματα, ευελπιστεί ότι θα καταστήσει την πρόσβαση στο έργο του Γάλλου φιλοσόφου ευκολότερη. [...] Ο Ντελέζ υποστήριξε ότι η φιλοσοφία είναι μια συνεχής παραγωγή εννοιών που αποβλέπουν στην αβέβαιη επιβολή μιας κάποιας συνοχής σ’ ένα χάος που ο ίδιος προτιμούσε να προσομοιάζει περισσότερο με το άπειρο του Εμπεδοκλή και λιγότερο με το κενό ή με το μηδέν. Απαιτούσε πολλά και δύσκολα από τον δημιουργό-φιλόσοφο, ζητώντας του κάθε φορά να τοποθετείται μπροστά στο άγραφο χαρτί του σαν σ’ έναν καμβά ζωγραφικής, με πρώτο του μέλημα το σβήσιμο και την εξαφάνιση των κλισέ και των ετοιμοπαράδοτων της δόξας και της κοινής λογικής που έργο τους είναι σε κάθε εποχή να εμποδίζουν τη δημιουργία. Τους ζητούσε να κατασιγάσουν μέσα τους και γύρω τους τη φλυαρία που η επικρατούσα επικοινωνιακή ιδεολογία ενθαρρύνει και να επιλέξουν την έρημο της σκέψης και της γραφής – μια έρημο που παρ’ όλ’ αυτά δεν παύει να διασχίζεται από κοπάδια και φατρίες. Μας διαβεβαίωνε πως το αποτέλεσμα αυτών των επιλογών δεν είναι η αφασία αλλά μάλλον η κοσμογόνα γλωσσοπλαστία του «πλάγιου λόγου». Και οσάκις του ζητούσαμε να μας δώσει εχέγγυα για την αποτελεσματικότητα αυτής της γλωσσοπλαστίας, μας έφερνε μπροστά στις «ενδιαφέρουσες» και «αξιοσημείωτες» έννοιες που μόλις είχε δημιουργήσει και στην δυνατότητά τους να επέμβουν στα προβλήματά μας ή, πράγμα που είναι το ίδιο, στην δυνατότητά τους να κάνουν τα πολλά και διαφορετικά προβλήματά μας να συνηχούν παραγωγικά. Est enim verum index sui. Θα ήθελα λοιπόν τούτος ο τόμος να είναι ένας χαιρετισμός και μια ευχαριστία στον Ντελέζ, τον αξέχαστο δάσκαλο που βάδισε στα χνάρια του Σπινόζα.
- Κ. Μπ.