Το αφήγημα περιγράφει το οδοιπορικό των μελών μιας οικογένειας, από το φιλόξενο Τσιρίγο (Κύθηρα) στη μαρτυρική Σμύρνη, στην κοσμοπολίτικη Αλεξάνδρεια, σε χωριά της Αιγύπτου έως την παλιννόστηση. Από το 1850 έως το 1974 παρακολουθούμε παγκόσμια, ιστορικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά γεγονότα που ύφανε η ιστορία όπως το Κίνημα Οράμπι, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική Εκστρατεία, η Επανάσταση του Σάαντ Ζαγλούλ, ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος... Μέσα από αυτή την ιστορική διαδρομή, παρακολουθούμε τον δύσκολο αγώνα για επιβίωση των μεταναστών και των ντόπιων φελάχων στη «χώρα του Νείλου», λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψη τα περιστατικά μέσα από τις πραγματικές συνθήκες επιβίωσης που επικρατούσαν τόσο στην Ελλάδα όσο και την Αίγυπτο. Οι Έλληνες συνέβαλλαν ουσιαστικά στην εμπορική και οικονομική ανάπτυξη του τόπου, ανακάλυψαν καινούριες ποικιλίες βαμβακιού, βελτίωσαν τη βαμβακοκαλλιέργεια και κατέστησαν το βαμβάκι τη μεγαλύτερη πηγή εσόδων της χώρας. Η διακίνηση του βαμβακεμπορίου βρισκόταν περισσότερο σε χέρια Ελλήνων, πολλοί από τους οποίους αναδείχθηκαν ευεργέτες στην Αίγυπτο και την Ελλάδα. Η εγκατάσταση δυο μελών της οικογένειας, στο Σαμανούντ της Κάτω Αιγύπτου και στο Σοχάγκ της Άνω Αιγύπτου, παρουσιάζει τη ζωή στα αιγυπτιακά φελαχοχώρια. Το βαμβάκι υπήρξε ο «λευκός χρυσός» που αποτελούσε το βασικότερο προϊόν του τόπου και χάρισε στην Αίγυπτο την ονομασία «Η Χώρα του Βαμβακιού». Η συνεχής επαφή των Ελλήνων με τους Αιγύπτιους δυνάμωσε τις σχέσεις εκτίμησης, σεβασμού, κατανόησης και αλληλεπίδρασης. Οι Έλληνες ήταν πάντα οι πιο αγαπητοί ξένοι και οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «αχουάν»-«αδελφούς». Η ακμή των ξένων παροικιών, ειδικότερα της Ελληνικής, παρουσιάζεται μέχρι την εποχή του Γκαμάλ Άμπντελ Νάσσερ οπότε ολοκληρώνεται η παρουσία των ξένων στη «Χώρα των Φαραώ». Ένα νοερό ταξίδι στη «Χώρα της ΄Ισιδας» μας θυμίζει γεγονότα, ζωντανεύει μνήμες μέσα από χρώματα, μυρωδιές, γεύσεις, μουσική, χορό, ήθη κι έθιμα. Όσοι Έλληνες πρωτοείδαν το φως στο «γλυκύ μας Μισίρι», όπως αναφέρει την Αίγυπτο στο ποίημά του «Σαμ ελ Νεσίμ» ο «Αλεξανδρινός» ποιητής Κ.Π. Καβάφης, αισθάνονται πάντα ένα άγγιγμα στην καρδιά τους και ξυπνούν αξέχαστες αναμνήσεις.