Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, η Αυστραλιανή συγγραφέας Charmian Clift µαζί µε τον σύζυγό της, επίσης συγγραφέα, George Johnston αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τη ζωή της πόλης. Έφυγαν από το γκρίζο µεταπολεµικό Λονδίνο για να έρθουν στην Ελλάδα, µε τα δυο παιδιά τους και τις γραφοµηχανές τους. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Κάλυµνο, σκοπεύοντας να ζήσουν απλά και να αφοσιωθούν στη συγγραφή, µακριά από τον θόρυβο της µεγαλούπολης. Έµειναν στο νησί σχεδόν οχτώ µήνες, από τον Δεκέµβριο του 1954 ως τον Ιούλιο του 1955. Το αποτέλεσµα της παραµονής τους εκεί είναι Το τραγούδι της γοργόνας.
Στο βιβλίο η Clift µεταφέρει το πολιτιστικό σοκ αλλά και την απόλυτη ευχαρίστηση από την παραμονή του ζευγαριού στο νησί των σφουγγαράδων. Η Κάλυµνος όπως τη γνώρισε ήταν γυµνή και φτωχή – αποτελούσε απόδραση, αλλά σε καµία περίπτωση παράδεισο. Με το πέρασµα των µηνών όµως η Clift και η οικογένειά της έγιναν µέρος της κοινότητας.
Το τραγούδι της γοργόνας είναι ένα ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο, ένα αφήγηµα που µας ταξιδεύει στην Κάλυµνο µιας άλλης εποχής, κάνοντάς µας να γνωρίσουµε τον τόπο, τα ήθη και τα έθιµα, αλλά πρωτίστως τους ανθρώπους, που κάνουν τη συγγραφέα να θεωρεί την Ελλάδα ως τη δική της Γη της Επαγγελίας.

Ένα ταξιδιωτικό memoir από µια Αυστραλή συγγραφέα που αγάπησε την Ελλάδα και έγινε µέρος της.

Υπάρχει κάτι το τροµαχτικό σε αυτή την εξουσία που ασκεί η θάλασσα στους άντρες. Θαρραλέοι ή προσεχτικοί, νέοι ή ψαροµάλληδες, δεν έχει καµία σηµασία. Βουτούν στα ρηχά ή βουτούν στα βαθιά, προστατευµένοι από λαστιχένιες στολές και χάλκινα σκάφανδρα, κάποιοι φορώντας µια αλλόκοτη εφαρµοστή µαύρη στολή και µια παράξενη µάσκα, άλλοι γυµνοί όπως τη µέρα που γεννήθηκαν, σφίγγοντας στα χέρια τους µια τεράστια πέτρα για να µπορέσουν να βυθιστούν.