«Ο Χαλεπάς είναι ο Νεοέλληνας καλλιτέχνης που, μ’ όποιο κι’ όνομα να τον καλέσουμε, θε ναταν κατώτερο απ’ τη μεγαλωσύνη του…» ανέφερε ο Δημήτρης Πικιώνης για τον Τήνιο καλλιτέχνη. Ο Γιαννούλης Χαλεπάς, δημιουργός της εμβληματικής Κοιμωμένης, σφράγισε με τη δημιουργία του την ελληνική γλυπτική του 19ου και του 20ού αιώνα. Ο πλέον ονομαστός γλύπτης της νεοελληνικής τέχνης αποτελεί παράλληλα ένα πρόσωπο «μυθικό», με τραγική μοίρα, καθώς βίωσε το χτύπημα της ψυχικής νόσου και τον εγκλεισμό, για να επιστρέψει δημιουργικά στην τέχνη του έπειτα από χρόνια.
Η βιβλιογραφία για τον Γιαννούλη Χαλεπά είναι εξαιρετικά εκτενής, από άξιους μελετητές που συνέβαλαν με την έρευνά τους στη μελέτη της ζωής και του έργου του, πολλές φορές από διαφορετικές επιστημονικές κατευθύνσεις. Την ίδια στιγμή, και παρά την πληθώρα των δημοσιεύσεων για τον καλλιτέχνη, ζητήματα που αφορούν τη γλυπτική και τον βίο του εξακολουθούν να παραμένουν αινιγματικά, επιζητώντας τη νέα θεώρηση των μελετητών του. Οι μελέτες που παρουσιάζονται σε αυτήν την έκδοση επικεντρώνονται στον καλλιτέχνη και το έργο του, με πρόθεση αναθεώρησης ορισμένων αντιλήψεων και εμφάνισης νέων στοιχείων για τη δημιουργία του.

Περιεχόμενα:
Αλεξάνδρα Γουλάκη-Βουτυρά, «Γιανούλης Χαλεπάς: Διαβάζοντας ανάμεσα σε σχέδια και γλυπτά»

Γιάννης Μπόλης, «Ο νεοκλασικιστής Χαλεπάς»

Χάρις Κανελλοπούλου, «Για την “πνευματικότητα της φόρμας”: ο Σάτυρος στο έργο του Γιαννούλη Χαλεπά και οι αισθητικές εκδοχές του στην κλασικιστική και τη μεταλογική περίοδο»

Δημήτρης Παυλόπουλος, «Η Κοιμωμένη του Χαλεπά. Από τον γύψο στο μάρμαρο»

Μάνος Στεφανίδης, «Κρυφοκοιτάζοντας το εργαστήρι του καλλιτέχνη»

Κώστας Δανούσης, «Γιαννούλης Χαλεπάς: Στιγμές βίου τραγικού...»

Τώνια Γιαννουδάκη, «Η συμβολή της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου στη διάσωση και την προβολή του έργου του Γιαννούλη Χαλεπά»

Γιάννης Γαλανόπουλος, «“Το έργο σαν ένας αυτοτελής κόσμος”. Ο τεχνοκριτικός λόγος του Δ.Ε. Ευαγγελίδη για τον Γιαννούλη Χαλεπά»