Στον παρόντα τόμο περιλαμβάνονται τα 50 κείμενα - διηγήματα, που προκρίθηκαν στο Διαγωνισμό Μικρής Φόρμας των Εκδόσεων Γραφή, με κριτική επιτροπή τον Θανάση Χειμωνά, τον Γιώργο Μάντζιο και τον Γιώργο Πολυμενάκο (οι δύο τελευταίοι υπογράφουν και την επιμέλεια της έκδοσης). Ο τίτλος του διαγωνισμού ήταν «ΣΑΝ ΒΓΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ», παρμένος από στίχο του Διονύση Σαββόπουλου και είχε ως θέμα την έξοδο από κάποια φυλακή, μεταφορική ή πραγματική.
Οι 424 συμμετοχές απ’ όλη την Ελλάδα, δικαίωσαν την πρωτοβουλία των εκδόσεων Γραφή να δημιουργήσουν ένα βήμα κατάθεσης της συγγραφικής δημιουργίας των τελευταίων ετών στη χώρα μας. Άλλωστε, όπως σημειώθηκε στην περιγραφή του διαγωνισμού, «η κατάσταση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια πιέζει σημαντικά τον ζωτικό μας ορίζοντα» σε σημείο που αναζητούμε δημιουργικές διεξόδους, όπως είναι η συγγραφή.
Πολλές είναι οι φυλακές που, αντί να γκρεμίζονται, ορθώνουν τα τείχη τους όλο και ψηλότερα, μας πνίγουν, μας κρύβουν το φως, κόβουν κάθε ανάσα μας, κάθε βήμα μας προς την ελευθερία.
Συμβολικά τον τόμο συμπληρώνουν και 12 διηγήματα τροφίμων – μαθητών του 2ουΣ.Δ.Ε. των Φυλακών Τρικάλων, οι οποίοι ονειρεύονται και γράφουν για τη δική τους «έξοδο».

Η σειρά με την οποία παρουσιάζονται τα διηγήματα στο βιβλίο είναι:
• τα τρία πρώτα διηγήματα που κέρδισαν τα αντίστοιχα βραβεία
• τα επτά επόμενα που συμπληρώνουν την πρώτη δεκάδα και τα οποία έλαβαν έπαινο
• τα υπόλοιπα σαράντα που διακρίθηκαν σύμφωνα με τον αύξοντα αριθμό της συμμετοχής τους.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Το πορτάκι του κλουβιού ορθάνοιχτο και το πουλί αμήχανο, διστακτικό να το διαβεί.
Καθώς απομακρυνόταν γύρισε το κεφάλι και κοίταξε τα κάγκελα.. αναρωτήθηκε από ποια πλευρά της φυλακής βρισκόταν τώρα.
Τον Χάρο δεν τον σκιάζομαι. Να βιαστεί να με λευτερώσει από τούτη τη φυλακή προσεύχομαι.
***
[…]Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή, θα αγκαλιάσω αχόρταγα τις σιωπές και τους θορύβους, θα ζήσω τις μικρές ομορφιές, θα λατρέψω πάλι τις γυναίκες, θα γευθώ το αυτονόητο[…]

[…] Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή, θα μετρήσω τον χρόνο στις ρυτίδες των αγαπημένων μου[…]

[…]Σαν βγω απ’ αυτή τη φυλακή, θα πάρω τη ζεστασιά και το φως του ήλιου όπως οι άλλοι άνθρωποι[…]
(Αποσπάσματα από μαρτυρίες τροφίμων των φυλακών Τρικάλων που περιέχονται στο βιβλίο).