Ποιος φοβάται τα βιβλία;

Δυο άστεγοι που διαμένουν στο πάρκο Φινοπούλου περνούν τις ώρες τους στο πεδίο του Άρεως διαβάζοντας βιβλία. Ένα από αυτά είναι οι «Άστεγοι». Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης υποψιάζονται ότι είναι και ήρωες του μυθιστορήματος. Είναι τελικά; Εκεί χάνονται τα όρια ανάμεσα σε αφηγητές, αναγνώστες και ήρωες. «Αρνούμαι να γίνω ήρωας αυτής της ιστορίας… θέλω να φυλάξω τον αθώο αναγνώστη μέσα μου», φωνάζει ο Σολ.

Δυο παρέες, δυο γενιές συναντιούνται στα ένδοξα χρόνια του χρηματιστηρίου και συγκρούονται στα χρόνια των μνημονίων και στη Μεγάλη Συγκέντρωση. Στο χωνευτήρι της Ιστορίας είμαστε όλοι τροφή: κενόδοξοι και βολεμένοι, επαναστάτες και ρομαντικοί, λαμόγια και αξιοπρεπείς, θρύλοι όπως τα άφιλτρα Santέ.

Ο Πέτρος και ο Θωμάς γκρεμίζουν στερεότυπες αντιλήψεις, προτείνουν να αλλάξουμε πριν παραστεί ανάγκη, φωτογραφίζουν το όνειρο. Ζητούν να κόψουμε όλα τα σκοινιά που κρατούν το αερόστατο αγκυρωμένο στο παρελθόν, να το αφήσουμε να ταξιδέψει στον δικό του καιρό, με τους δικούς του ανθρώπους, τα δικά τους οράματα, τη δική τους σχεδία.