Τα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) του Μιχάλη Pichler περιέχουν 44 μεταμορφώσεις ενός ποιήματος του Καβάφη. Μερικά από τα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) εξερευνούν τη σελίδα ως δισδιάστατο χώρο. Άλλα παίζουν με τις προεπιλεγμένες ρυθμίσεις μορφοποίησης του Word, όπως το ΠΛΑΓΙΟΓΡΑΜΜΕΝΟ ή το ΕΝΤΟΝΟ. Στη συνέχεια του βιβλίου, τα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) διχοτομούνται, διπλασιάζονται, αντικατοπτρίζονται, αντιστρέφονται και περιστρέφονται. Κάνουν πολυάριθμα «εσωτερικά αστεία» με αναφορές σε άλλους καλλιτέχνες και συγγραφείς. Εξερευνούν την προσαρμογή του υλικού στο χώρο παρουσίασής του, συγκεκριμένα στην τυπογραφική και εκδοτική του διάσταση.

Όταν προσεγγίζουμε την ενσάρκωση ενός κειμένου εντός του πλαισίου μιας συγκεκριμένης σελίδας, οθόνης ή βιβλίου, και όχι εντός ενός μεταφυσικού κενού, τότε μπορούμε να μιλάμε για την ποιητική με όρους τρυφερότητας προς το υλικό (Materialzärtlichkeit). Η υλοποίηση ιδεών ανατρέπει τελείως τη δήθεν αποϋλοποίηση της τέχνης (dematerialization of art) ή της λογοτεχνίας. Μία τέτοια υλοποίηση ιδεών σε σελίδες επιμένει ότι ένα κείμενο δεν είναι αδιάφορο προς την τυπογραφική πραγματοποίησή του. Το μέσο που ενσαρκώνει ένα κείμενο δεν είναι ουδέτερο, αόρατο ή διαυγές.

Στα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) η γλώσσα σμιλεύεται, λαξεύονται ελάχιστες, απειροστές διαφορές. Αυτές οι παραλλαγές ενθαρρύνουν διπλές και πολλαπλές συγκριτικές αναγνώσεις. Μεταστρέφοντας τον Rilke, ο Πίχλερ απαιτεί : «πρέπει να αλλάξεις την ανάγνωσή σου» ( Du musst dein Lesen ändern). Ή, με άλλα λόγια, όπως ήδη ήξερε ο Ulises Carriοn, Η νέα τέχνη δημιουργίας βιβλίων (The New Art of Making Books) συνεπάγεται μια νέα τέχνη ανάγνωσης βιβλίων.

«Ένα πραγματικά μετα-ναΐφ έργο».

«Αυτή η έκδοση δείχνει το πώς η site-specific λογοτεχνία εγείρει θεμελιώδη ερωτήματα για τη δυνατότητα μιας έκδοσης να αναπαραχθεί, να παρατεθεί, να μετατοπιστεί, να κινηθεί ή να μεταφραστεί».
‒ ANNETTE GILBERT

Βασισμένα σε ένα ποίημα του Καβάφη, τα ΠΟΙΗΜΑ(ΤΑ) είναι μετάφραση των POEM(S) του Πίχλερ, τα οποία είναι γνωστά και ως SOME MORE SONNET(S) και στην αγγλική έκδοση περιέχουν 44 παραλλαγές ενός ποιήματος του Rossetti. Το ίδιο ποίημα είχε χρησιμοποιήσει ο Carriοn το 1972 για 44 δικές του παραλλαγές.

Η παρούσα έκδοση χρησιμοποιεί τη γλώσσα εννοιολογικά και υλιστικά, με τον τρόπο που περιγράφει ο Robert Smithson όταν λέει « Το γράψιμο πρέπει να μετατρέπει ιδέες σε ύλη και όχι το αντίστροφο ».


«Ο Πίχλερ εδώ επανασυλλαμβάνει, επανασκηνοθετεί και μεταφράζει τα ρηξικέλευθα POEM(S) του στα ελληνικά. Οι διαφορές, ως και οι διαχωρισμοί, αποκαλύπτουν τί όρια έχουν και πόσο προσιτές είναι οι διάφορες γραφές και γλώσσες, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι οι πιο «εννοιολογικές» χειρονομίες δεν είναι ποτέ αφηρημένες, αλλά πάντα βασίζονται στα πιο υλικά στοιχεία : τη Materialzartlichkeit, στην οποία ο Πίχλερ δίνει πολύ μεγάλη προσοχή. Αυτό είναι τώρα ένα greatest “greatest ‘greatest hit’ hit” hit».
‒ CRAIG DWORKIN

___________________