Μια ισχυρή, συναισθηµατική και απροσδόκητη ιστορία αγάπης, φόβου, ελπίδας και θυσίας, που προκαλεί τα πιο έντονα συναισθήµατα. Μια ιστορία αφοπλιστικής απλότητας και οδυνηρής γλυκύτητας.

Η Μάρω και ο Στράτος γνωρίστηκαν την περίοδο του Δεύτερου Παγκοσµίου Πολέµου. Αγαπήθηκαν και χάθηκαν για να ξαναβρεθούν δυο χρόνια αργότερα, ενώ µαινόταν ο εµφύλιος. Το ζευγάρι βρίσκει τελικά καταφύγιο στη γιαγιά του Στράτου, την ευρηµατική και πανέξυπνη Καλλιρρόη. Με την υποστήριξή της κάνουν οικογένεια.

Καθώς η Μάρω και ο Στράτος γνωρίζουν καλύτερα ο ένας τον άλλο, η σχέση τους βαθαίνει, µετατρέπεται σε κάτι πολύ περισσότερο από µια απλή πράξη αγάπης. Μια µεγάλη ιστορία, που καταλήγει στις µέρες µας, παρακολουθώντας τις ζωές όλων των πρωταγωνιστών της.

Ένα έργο χαρακτήρων και εποχών. Συναρπαστικό και εµπνευσµένο, θλιβερό και ελπιδοφόρο, αυτό το µυθιστόρηµα µένει αξέχαστο. Η Μάρω δεν µπορούσε να κρατήσει τη συγκίνησή της κρυφή και δάκρυσε όταν σήκωσαν τα ποτήρια τους να ευχηθούν για το σµίξιµο αυτό.

Ο Στράτος ήταν πανευτυχής, το ίδιο κι η Καλλιρρόη, που ήξερε τι είχε περάσει το ζευγάρι. Της τα είχε διηγηθεί η Μάρω τ’ απογεύµατα που περνούσαν στο σαλόνι του πάνω ορόφου. Ένα σύκο είχαν µοιραστεί κάτω από τη σκιά µιας µουριάς. Μ’ ένα πιάτο χυλοπίτες και δύο ελιές χόρταιναν κι έπεφταν για ύπνο πάνω στα φυλλώµατα της όχθης του ποταµού, ή έχοντας φάει µια χούφτα αµύγδαλα κι έχοντας κάνει έρωτα κάτω από τα πλατάνια. Είχε φτάσει η ώρα να έχουν από πάνω τους µια σίγουρη σκεπή, να κοιµηθούν σε κανονικό κρεβάτι µε καθαρά, ζεστά σκεπάσµατα και ν’ απολαύσουν ένα γιορτινό γεύµα. Χαιρόταν που τους τα πρόσφερε εκείνη.