Μετά από μια παρατεταμένη περίοδο μιας θανατηφόρου πανδημίας που προκάλεσε διεθνώς το κλείσιμο οικονομιών, κοινωνιών, παύση δραστηριοτήτων κι απομόνωση κατ’ οίκον, η ζωή έδειχνε να ξαναβρίσκει την πρότερη κανονικότητα της. Μα η πανδημία είχε αφήσει πίσω της ανθρώπους τρομαγμένους, καχύποπτους, παγιδευμένους σε φοβίες, κάργα ατομιστές και οικονομικά καταστραμμένους. Τα μεγέθη των ανισοτήτων είναι δυσθεώρητα, τεράστια συσσώρευση πλούτου σε λίγους, και εκατομμύρια φτωχοί που πολλαπλασιάζονται. Η οργή ξεχειλίζει...
Ο πλανήτης σε αναβρασμό, γίνεται ένα πεδίο εμπορικών, κρατικών και γεωπολιτικών ανταγωνισμών, που επαναφέρουν τον πόλεμο μέχρι και την πυρηνική απειλή. Ώσπου αυτό που οι σκεπτόμενοι πολίτες ανά τον κόσμο φοβούνταν, έγινε! Όσα κέρδισε η ανθρωπότητα στους τελευταίους αιώνες της ιστορικής διαδρομής της, χαθήκανε σε κάποιους μήνες.
Μετά τα χτυπήματα δημιουργήθηκε μια απέραντη, εχθρική για κάθε ον, Καταραμένη Γη με κάποιες απομακρυσμένες εστίες ικανές να φιλοξενήσουν ζωή. Σκόρπιες στον χώρο, στις άκρες του πλανήτη και πολύ δύσκολο να επικοινωνήσουν μεταξύ τους, αυτές οι κλειστές περιοχές, που επηρεάστηκαν λίγο ή καθόλου από τον πυρηνικό όλεθρο. Διακόπηκε εντελώς η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και σταμάτησε απότομα κάθε μονάδα παραγωγής του. Οι επιζήσαντες μόνο με εφαρμογές του ατμού μπορούσαν να ξαναρχίσουν.
Σα να μην έφτανε η καταστροφή από τη ραδιενέργεια, με τις απανωτές εκλύσεις τεράστιων ποσών θερμότητας που συνοδεύουν τις πυρηνικές εκρήξεις, επιταχύνθηκε η υπερθέρμανση του πλανήτη. Η μόνη ήπειρος κατάλληλη για ζωή έγινε η μακρινή Ανταρκτική, μετά το λιώσιμο των πάγων.

Σε αυτό το μέρος σχεδίαζε μια νέα ζωή ένας ανήσυχος πατέρας για την 8χρονη κορούλα του και τους λοιπούς επιζήσαντες, βοηθούμενος από μια ομάδα επιστημόνων και λίγους φίλους.