Μπορεί μία συνωμοσία να είναι λαϊκή-δημοκρατική, να οργανωθεί και να εκτελεστεί δημόσια, μπροστά στα μάτια και τα αυτιά όλων, και να πετύχει; Ο Μαρτέλ απαντά καταφατικά. Δηλαδή, ισχυρίζεται ότι ο Μακιαβέλλι απαντά καταφατικά, και επιπλέον ότι δίνει συγκεκριμένα παραδείγματα γι’ αυτό μέσα στα έργα του– τα πολιτικά, αλλά κυρίως τα θεατρικά. Το καλύτερο παράδειγμα όμως, λέει ο Μαρτέλ, το δίνει το ίδιο το έργο του Μακιαβέλλι με την ύπαρξή του. Ως δομή και ως χειρονομία, το έργο αυτό τελειοποιεί την ίδια ρητορική τακτική που εκτίθεται στον Μανδραγόρα και στην Κλιτία: την τακτική του «ανοιχτού μυστικού». Ο συγγραφέας διδάσκει πολιτική επιστήμη στο Σαν Φρανσίσκο. Έχει γράψει επτά βιβλία με θέματα μεταξύ άλλων τον Βάλτερ Μπένγιαμιν και τον Χομπς, ενώ συνεπιμελήθηκε μια έκδοση για την παράδοση της κριτικής αναρχικής αριστεράς με τίτλο How Not to Be Governed. Στο επίμετρο της έκδοσης επισυνάπτεται το οικείο κεφάλαιο από τις Διατριβές για την πρώτη δεκάδα του Τίτου Λίβιου σε νέα ελληνική μετάφραση.