Ο Γιώργος Ανδρειωμένος είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1986) και διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Birmingham (1991). Έχει διατελέσει Honorary Research Fellow στο Πανεπιστήμιο του Birmingham και επιστημονικός συνεργάτης της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού, ενώ έχει διδάξει μαθήματα της ειδικότητας του στο Πανεπιστήμιο Πατρών, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο του Mainz, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο Bosworth Tutors College tou Northampton, στη Σχολή Ξεναγών Ρόδου, στην Αστυνομική Ακαδημία κ.α. Μεγάλος αριθμός μελετών του έχει κυκλοφορήσει αυτοτελώς ή έχει δημοσιευτεί σε έγκυρα περιοδικά, καλύπτοντας πρωτίστως θέματα νεοελληνικής φιλολογίας, ιστορίας και γλώσσας. Έχει συμμετάσχει σε πολλές επιστημονικές επιτροπές, έχει παρουσιάσει ανακοινώσεις του σε δεκάδες επιστημονικά συνέδρια και έχει δώσει πολυάριθμες διαλέξεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από το 2008 είναι καθηγητής της Νεοελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Τμήμα Φιλολογίας).

Ο Ευάγγελος Γρ. Αυδίκος γεννήθηκε στην Πρέβεζα, με καταγωγή από το Συρράκο. Σπούδασε στο Κλασικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και εργάστηκε για πολλά χρόνια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως φιλόλογος. Είναι καθηγητής λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, συλλογικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Στο συγγραφικό του έργο συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων οι τίτλοι: "Το βλέμμα στον τοίχο με τη μαντανία", διηγήματα, (Ελληνικά Γράμματα, 2001), "Ο δικός μου Θεός", μυθιστόρημα, (Ταξιδευτής, 2004), "Η Θράκη και οι άλλοι. Ιχνηλατώντας τα πολιτισμικά όρια και την ιστορική μνήμη" (Οδυσσέας 2007), "Η κίτρινη ομπρέλα" (Μεταίχμιο, 2007) -ήταν στη μικρή λίστα του περιοδικού "Διαβάζω" για το βραβείο μυθιστορήματος του 2008, "Ήταν μια φορά κι έναν καιρό αλλά μπορεί να γίνει και τώρα. Η εκπαίδευση ως χώρος διαμόρφωσης παραμυθάδων" (Ελληνικά Γράμματα 1999), "Το παιδί στην παραδοσιακή και τη σύγχρονη κοινωνία" (Ελληνικά Γράμματα 1996), "Το λαϊκό παραμύθι. Θεωρητικές προσεγγίσεις" (Οδυσσέας 1994).

Ο Μ. Γ. Βαρβούνης γεννήθηκε στη Σάμο το 1966. Σπούδασε στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1983-1988). Ειδικεύθηκε στη Λαογραφία και αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1991). Πραγματοποίησε επίσης μεταδιδακτορικές ερευνητικές σπουδές στο Universite Catholique της Louvain (Louvain-La-Neuve) του Βελγίου (1996-1997). Το 1992 εξελέγη λέκτωρ και το 1998 επίκουρος καθηγητής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, όπου διδάσκει. Έχει λάβει μέρος σε πολλά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει μελέτες αυτοτελώς ή σε επιστημονικά περιοδικά, τιμητικούς τόμους και πρακτικά συνεδρίων. Είναι μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τον Μάρτιο του 2005 η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος τον τίμησε με το οφφίκιο του "Άρχοντος Προστάτου των Γραμμάτων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας", ενώ το 2005, με σεπτή πατριαρχική απόφαση, ορίστηκε μέλος του Δ.Σ. της Αδελφότητος Οφφικιάλων του Οικουμενικού Πατριαρχείου "Παναγία η Παμμακάριστος".

Ο Γιώργος Βοζίκας είναι φιλόλογος και διδάκτωρ Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών ("Διδακτική της Ιστορίας - Πολιτιστική Παράδοση") του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου και πήρε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης. Στο ίδιο Τμήμα εκπόνησε με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. τη διδακτορική του διατριβή και αναγορεύτηκε δρ. Λαογραφίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται, κυρίως, με τη ζωή στην πόλη. Εξειδικεύεται στο χώρο και τον χρόνο της πόλης, στις τελετές, στην τελετουργία, στη συλλογική ταυτότητα και στην προφορική ιστορία. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση, ενώ από το 2003 μέχρι το 2008 ήταν αποσπασμένος, ως επιστημονικός συνεργάτης, στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας Ακαδημίας Αθηνών. Πρόσφατα εξελέγη Ερευνητής Δ΄ Βαθμίδας στο ίδιο Κέντρο. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα διεθνή και τοπικά συνέδρια, έχει συμμετάσχει στη συγγραφή βιβλίου για τον λαϊκό πολιτισμό και την εκπαίδευση, έκδοση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και έχει δημοσιεύσει διάφορα ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει συμμετάσχει στην παρουσίαση λαογραφικών θεμάτων στο ραδιόφωνο και σε ντοκυμαντέρ για την τηλεόραση. Είναι μέλος σε διάφορες λαογραφικές εταιρίες συμπεριλαμβανομένων της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας και της Αmerican Folklore Society.

Η Αικατερίνη Πολυμέρου - Καμηλάκη γεννήθηκε στην Τσαγκαράδα του Πηλίου (1950). Το 1972 έλαβε το πτυχίο της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (τμήμα βυζαντινών και νεοελληνικών σπουδών). Το 1990 ανακηρύχθηκε διδάκτορας της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα της διατριβής: "Νεοελληνική μετρολογία. Παραδοσιακά μέτρα και σταθμά, 19ος-20ός αι." Συντάκτρια του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών από το 1974 (από το 1992 Ερευνήτρια). Στο πλαίσιο των ενδιαφερόντων της και των επιστημονικών της υποχρεώσεων προς το Κέντρον Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας έχει πραγματοποιήσει εντεταλμένες ερευνητικές αποστολές για επιτόπια έρευνα και μελέτη του λαϊκού πολιτισμού στη Θεσσαλία, τη Δυτική Μακεδονία και την Κρήτη. Εκλεγμένη Διευθύντρια του Κέντρου (1994-1995 και 1997-2000), θέση που κατέχει έως σήμερα. Έχει πραγματοποιήσει δεκάδες επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια, διαλέξεις και ομιλίες. Έχει επιβλέψει ερευνητικά προγράμματα κι έχει οργανώσει συνέδρια, εκθέσεις, επιστημονικά λαογραφικά μουσεία και συλλογές. Επίσης έχει δημοσιεύσει αυτοτελή συγγράμματα λαογραφικού περιεχομένου, βιβλιοκρισίες, άρθρα σε περιοδικά κι εφημερίδες, έχει ασχοληθεί με την επιμέλεια εκδόσεων κι έχει συμμετάσχει σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Επιστημονικά ενδιαφέροντα: Υλικός πολιτισμός, παραδοσιακή τεχνολογία, λαϊκό θέατρο. Κατά τα έτη 1990-1993 διετέλεσε τακτικό μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, υπεύθυνη για τα παιδαγωγικά του τμήματα, καθώς και μέλος διαφόρων επιτροπών του. Το 1993 εκλέχθηκε λέκτωρ λαογραφίας του τμήματος φιλολογίας της φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι αντιπρόεδρος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας. Τακτικό μέλος της Συνοδικής Επιτροπής της Ακαδημίας Εκκλησιαστικών Τεχνών της Εκκλησίας της Ελλάδος. Πρόεδρος της Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας των Θεσσαλών (μέλος του Δ.Σ. από το 1972, Γεν. Γραμματέας από το 1981 μέχρι το 1996). Μέλος του Verein fur Volkskunde της Βιέννης από το 1983. Μέλος της μονίμου τριμελούς Διοικούσας Επιτροπής του Δημοτικού Μουσείου Μηλεών Πηλίου, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, από το 1989.

Ο Γιώργος Βοζίκας είναι φιλόλογος και διδάκτωρ Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές του στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών ("Διδακτική της Ιστορίας - Πολιτιστική Παράδοση") του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών από όπου και πήρε το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης. Στο ίδιο Τμήμα εκπόνησε με υποτροφία από το Ι.Κ.Υ. τη διδακτορική του διατριβή και αναγορεύτηκε δρ. Λαογραφίας. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται, κυρίως, με τη ζωή στην πόλη. Εξειδικεύεται στο χώρο και τον χρόνο της πόλης, στις τελετές, στην τελετουργία, στη συλλογική ταυτότητα και στην προφορική ιστορία. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια δημόσια εκπαίδευση, ενώ από το 2003 μέχρι το 2008 ήταν αποσπασμένος, ως επιστημονικός συνεργάτης, στο Κέντρο Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας Ακαδημίας Αθηνών. Πρόσφατα εξελέγη Ερευνητής Δ΄ Βαθμίδας στο ίδιο Κέντρο. Έχει λάβει μέρος σε διάφορα διεθνή και τοπικά συνέδρια, έχει συμμετάσχει στη συγγραφή βιβλίου για τον λαϊκό πολιτισμό και την εκπαίδευση, έκδοση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, και έχει δημοσιεύσει διάφορα ελληνικά και ξενόγλωσσα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει συμμετάσχει στην παρουσίαση λαογραφικών θεμάτων στο ραδιόφωνο και σε ντοκυμαντέρ για την τηλεόραση. Είναι μέλος σε διάφορες λαογραφικές εταιρίες συμπεριλαμβανομένων της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρίας και της Αmerican Folklore Society.