Η Ελένη Αλατσατιανού, υπότροφος του Γαλλικού Ινστιτούτου, τον Δεκέμβρη του '45 αναχωρεί με το εγγλέζικο πλοίο «Ματαρόα» για την Ιταλία μαζί με άλλους εκατόν πενήντα φοιτητές, επιστήμονες και καλλιτέχνες. Στόχος όσων συμμετέχουν στην αποστολή οι μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Για εκείνους που είχαν λάβει μέρος στην Αντίσταση το ταξίδι είναι ταυτόχρονα και σωτηρία από τις διώξεις του μετα-βαρκιζιανού κράτους. Η Ελένη φεύγοντας από την Ελλάδα αφήνει πίσω τους γονείς της και τη μικρότερη αδελφή της, Αγγελική. Μέσα από τις διασταυρούμενες τροχιές της ζωής των δύο νέων γυναικών παρουσιάζονται οι επιτυχίες, οι διώξεις, οι δυσκολίες, οι καλλιτεχνικές και ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, οι απώλειες, οι χαρές, οι απογοητεύσεις, τα επιστημονικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα, τόσο των ξενιτεμένων όσο και εκείνων που έμειναν και πάλεψαν στην πατρίδα για προκοπή και δικαιοσύνη. Το πάθος για τη μορφωτική και κοινωνική τους ανέλιξη, η δύναμη που αποκτούν παλεύοντας για να κερδίσουν τη ζωή τους και να τη γευτούν ολόκληρη χωρίς συμβιβασμούς, μακριά από τα στερεότυπα της εποχής τους, πρωταγωνιστούν στην πορεία των ηρώων του βιβλίου. Σε αυτήν την εξιστόρηση είναι παρούσες και οι μεγάλες ανατροπές που μόνο ο έρωτας μπορεί να γεννά, να εκπλήσσει και να μας κάνει αισιόδοξους για τη συνέχεια της ζωής. Ποιες συνέπειες ήταν άραγε πιο σημαντικές στις ζωές της Ελένης και της Αγγελικής; Του έρωτα ή του Εμφύλιου; Το βιβλίο δίνει την απάντησή του…