Ο Μουσόργκσκι απομακρύνθηκε από την κόρη του, πήγε στο πιάνο και άρχισε να παίζει ένα βαλς του Στράους. Οι καβαλιέροι επέλεξαν τις ντάμες τους και στροβιλίστηκαν στον μελωδικό ρυθμό του βαλς. Όλη η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά από ζευγάρια.

Ο Ολιέβιν δεν έχασε ευκαιρία, πήγε στη Σόνια που τον είχε προσέξει το προηγούμενο χρονικό διάστημα, υποκλίθηκε και της ζήτησε να χορέψουν. Αυτή δέχθηκε και του έδωσε το δεξί της χέρι, με ένα αστραφτερό χαμόγελο. Άρχισαν να χορεύουν. Ήταν στιβαρός, ευθυτενής, πανέμορφος, με μακριές φαβορίτες και μικρό μούσι, την καθοδηγούσε στον ρυθμό της μουσικής και αυτή ακολουθούσε. Την κοιτούσε στα μελιά της μάτια όλη την ώρα. Αυτή δεν τα χαμήλωνε, τον διαπερνούσε με το βλέμμα της. Ένιωθε την καρδιά της να πάλλεται. Είχε λαχανιάσει. Κάποια στιγμή η τουαλέτα μπλέχθηκε στα πόδια της και έπεσε στην αγκαλιά του. Οι ανάσες τους ενώθηκαν. Του ζήτησε συγγνώμη και αυτός χαμογέλασε. Συνέχισαν να περιστρέφονται στη μαγική δίνη του βαλς.

Η μουσική τελείωσε και ο έρωτας υποκλίθηκε στους δύο αυτούς νέους.

Ένα μυθιστόρημα που το διαπερνούν όλα τα ελαττώματα και τα προτερήματα της ανθρώπινης φύσης, όπου η μικρότητά της συναντά τη μεγαλοσύνη!