Ο Αλέξανδρος Φούρλας στην πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Επανασύνδεση» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Στοχαστής» συνθέτει ποιήματα που άλλοτε προσομοιάζουν με ιμπρεσιονιστικούς πίνακες που αιχμαλωτίζουν ακέραιο το συναίσθημα μιας στιγμής και άλλοτε παραπέμπουν σε τοιχογραφίες βαθιά ρεαλιστικές που αναζητούν μιαν απέριττη, γυμνή απεικόνιση της αλήθειας των πραγμάτων. Στα 39 ποιήματα που συνθέτουν τον καμβά αυτής της συλλογής, από μια πρώτη άποψη θα μπορούσε ίσως να λεχθεί πως ο αναγνώστης παρακολουθεί μικρά μονόπρακτα, με έντονη θεατρικότητα, που «αφηγούνται» κομμάτια μιας ανθρώπινης ιστορίας: ο έρωτας, ο θάνατος, η αρρώστια, ο πόλεμος, το μεταναστευτικό, οι φονικές πυρκαγιές, ένα reunion παλιών συμμαθητών, το δυστύχημα στα Τέμπη, τα ατέρμονα likes και τα tweets, οι ρηχές αγκαλιές, τα πρόσωπα πίσω από τις μάσκες, συνομιλούν ή μάλλον αναζητούν ένα κοινό σημείο αναφοράς, κάτι που να τα επανα-συνδέει. Γίνονται στίχοι, γεμάτοι ανθρωπιά και τρυφερότητα, αλλά και ειρωνία και σαρκασμό, γίνονται λόγια ποιητικά που βρίθουν συμβολισμούς, υπαινιγμούς, αλλά και αγάπη, έστω υπό γωνίαν, για κάθετι όμορφο, ακέραιο και σημαντικό.
Ο ποιητής καταφέρνει να μας συμπαρασύρει στις προσωπικές του ατραπούς, στη δική του ματιά πάνω στα πράγματα, σε ένα ποιητικό ταξίδι αναμνήσεων, σκέψεων, συναισθημάτων μέσα στο χρόνο και τον χώρο. Συμπορευόμαστε μαζί του από ποίημα σε ποίημα κι από στίχο σε στίχο και παρακολουθούμε όλες τις συναισθηματικές αποχρώσεις της ποιητικής του πένας: από την εκστατική του ματιά απέναντι στον άγριο χορό των σύννεφων στις κορφές των βουνών μέχρι το σπαρακτικό του ερώτημα για τη φωτιά στο Μάτι: Πόσο μαύρη είναι η καρδιά του χαμού που με τέτοιο τρόπο από κοντά μας αρπάζει αγγέλους;