Η ιστορία της ελληνικής μεταπολεμικής βιομηχανίας αποτέλεσε πόλο έλξης για αρκετούς ερευνητές. Στο επίκεντρο όμως της υφιστάμενης βιβλιογραφίας βρίσκεται η οικονομική και κοινωνική συνιστώσα της, ενώ έχει σχεδόν αγνοηθεί η τεχνολογική διάσταση και συνεισφορά της. Αυτό το κενό στη βιβλιογραφία έρχεται να καλύψει το νέο βιβλίο του Λευτέρη Αναστασάκη μέσα από ενδελεχή έρευνα πρωτογενούς υλικού.

Ο συγγραφέας ανατρέχοντας σε δημόσια διαθέσιμα αρχεία, αλλά και σε αρχεία ιστορικών πρωταγωνιστών της περιόδου, θέτει τρία κομβικά ερωτήματα:

• Αν αναπτύχθηκε τεχνολογική καινοτομία στην Ελλάδα,
• αν η μεταπολεμική βιομηχανία συνεισέφερε στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου στη χώρα, και
• αν η εγχώρια βιομηχανία συνέβαλε στη βελτίωση της εκπαίδευσης στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Ο Λευτέρης Αναστασάκης αξιοποιώντας δημοσιευμένα και αντικειμενικά ποσοτικά δεδομένα, απαντά σε αυτά τα ερωτήματα με τρόπο απροσδόκητα θετικό, ανατρέποντας την καθεστηκυία άποψη για το ζήτημα.

Με πρωτότυπη μέθοδο, ο συγγραφέας, πέραν των συνολικών στατιστικών, «βάζει στο μικροσκόπιο» επτά εμβληματικές επιχειρήσεις της περιόδου 1950-1973, αντιπροσωπευτικές για την ελληνική βιομηχανία, καθώς αποτελούσαν το 25% του τότε μεγέθους της.

Το βιβλίο παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τον ερασιτέχνη ιστοριοδίφη της εποχής, αλλά και για τον φοιτητή που μελετά την τεχνολογική, οικονομική και κοινωνική εξέλιξη στη μεταπολεμική Ελλάδα.