Η Τιφλίδα, από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ως το ξεκίνημα της δεκαετίας του 2000. Ο Λέξο σπουδάζει κινηματογραφία, η Μάγια οδοντιατρική. Ο Λέξο παίζει τον αντιφρονούντα, ενώ η Μάγια κερδίζει χρήματα μακιγιάροντας πρόσωπα νεκρών γυναικών.

Στον φανταστικό κόσμο του Λέξο οργανώνεται μια πρωτοβουλία για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Το εξόριστο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ενισχύεται και η μάχη αρχίζει. Η Μάγια επινοεί ιστορίες για τα πτώματά της προκειμένου να ξεπεράσει τον φόβο ν’ αγγίζει τους νεκρούς. Με αυτό τον τρόπο δημιουργεί το Πορτρέτο της Νάνου Μοδίστρας, την Ιστορία της Συζύγου του Κλέφτη του Κουτάισι και την Ιστορία της Γυναίκας που Αποφυλακίστηκε. Η Μάγια εμφανίζεται στο παιχνίδι του Λέξο κι εμείς ακολουθούμε δύο παράλληλες γραμμές: Από τη μια την πραγματικότητα, όπου οι φοιτητές παρακολουθούν ταινίες και αξιολογούν τις συνθήκες οδοντιατρικής υγείας στον πληθυσμό της Γεωργίας. Από την άλλη, το φανταστικό παιχνίδι των αντιφρονούντων, γεμάτο παρακολουθήσεις και συλλήψεις, πολυάριθμες διαδηλώσεις και αιματοχυσίες.

Το 38, 44 είναι ένα μυθιστόρημα για το τραύμα, την εξάντληση, τα δεινά, την ήττα και, ίσως, αφού όχι μόνο οι ζωντανοί αλλά και οι νεκροί λαχταρούν την αγάπη, την επιβίωση.