«Τι λένε τα βιβλία σου για τις τύψεις;», «Πού να πηγαίνει, άραγε, ο άνθρωπος όταν πεθαίνει;», «Είναι όλα γραμμένα στο μεγάλο τεφτέρι ή μπορούμε και εμείς να ορίσουμε τη μοίρα μας;», «Γιατί υπάρχει τόση αδικία γύρω μας;», «Πότε λες να σταματήσει το χρήμα να κινεί τον κόσμο;», «Τι χρησιμότητα έχει το ψέμα;», «Πότε λες να βρω γαλήνη από το θάνατο της μητέρας μου;», «Γιατί δεν έκανα, όλα όσα θα μπορούσα να κάνω;», «Πότε τελειώνει ο πόνος;», «Θα σταματήσω ποτέ να φοβάμαι;», «Γιατί δεν θέλω πια να γλεντοκοπάω;», «Αξίζει τόσο κόπο η ζωή;»…
Ατελείωτο το κατεβατό με τις ερωτήσεις του Λουκά προς τον Πέτρο. Ατελείωτες και οι σιωπές του Πέτρου προς τον Λουκά.
Ο ένας ρωτούσε ακατάπαυστα, λες και βρισκόταν σε απευθείας σύνδεση με τον Ύψιστο και ο άλλος άκουγε στωικά χωρίς να δίνει καμία απάντηση, λες και ήταν ο Ύψιστος. Τη μόνη φράση που του έλεγε κάπου-κάπου ήταν: «’Ολες τις απαντήσεις τις έχουμε μέσα μας. Χρειάζεται να τις αναζητήσουμε με βαθιά, αδιαπραγμάτευτη πίστη».
Η Έλλη είναι επιμελήτρια εκδόσεων. Ο Λουκάς, παπάς. Η Άννα, ηθοποιός. Η Λήδα, πόρνη πολυτελείας. Και ο Κώστας, ένας δύσμοιρος 20άρης που δεν ξέρει τι του γίνεται. Όταν οι ζωές αυτών των πέντε ανθρώπων διασταυρωθούν, όλα κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη.