Ο Κωνσταντίνος Γ. Πιτσάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Με το λαμπερό του πνεύμα ξεχώρισε ήδη από τα μαθητικά του χρόνια, όταν, αποφοιτώντας ως αριστούχος από το Α' Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς το 1962, συμμετείχε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό μεταξύ των αριστούχων τελειοφοίτων Μέσης Εκπαίδευσης, όπου έλαβε το πρώτο βραβείο. Έπαθλο του βραβείου ήταν η εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο χωρίς εξετάσεις στο μάθημα της έκθεσης ιδεών, όπου θεωρήθηκε, βάσει ειδικής νομοθετικής πρόβλεψης, ότι έλαβε τον βαθμό «άριστα» (10), καθώς και η πρόσληψη στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, επίσης χωρίς εξετάσεις. Σπούδασε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου εισήχθη ως αριστούχος, υπότροφος του Ι.Κ.Υ. και έλαβε το πτυχίο του το 1972, αφού εν τω μεταξύ υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία (1969-1971). Το γεγονός ότι παράλληλα εργαζόταν στην Εθνική Τράπεζα δεν τον εμπόδισε να εντρυφήσει στις νομικές σπουδές και να εμβαθύνει ειδικότερα στη μελέτη του Βυζαντινού Δικαίου, εκδίδοντας το 1971 την "Εξάβιβλο" του Κωνσταντίνου Αρμενοπούλου ως πρώτο τόμο στην τότε εγκαινιασθείσα από εκδοτικό οίκο της Αθήνας σειρά «Βυζαντινά και Νεοελληνικά Κείμενα». Για την έκδοση αυτή, η οποία περιλάμβανε εκτεταμένη εισαγωγή, κείμενο, σχόλια και γλωσσάριο, τιμήθηκε με Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1972). Το 1973 εγκρίθηκε ο διορισμός του στο Κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Ελληνικού Δικαίου της Ακαδημίας Αθηνών, θέση την οποία, υπό τις συνθήκες της εποχής, δεν αποδέχθηκε. Το 1985 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης με τον βαθμό «άριστα» και το ίδιο έτος δημοσίευσε την διδακτορική του διατριβή με τίτλο "Το κώλυμα γάμου λόγω συγγενείας εβδόμου βαθμού στο βυζαντινό δίκαιο".
Ο Κώστας Πιτσάκης ήταν από τους σπάνιους εκείνους ανθρώπους που ακολούθησαν παράλληλα δύο ξεχωριστές σταδιοδρομίες με την ίδια επιτυχία, φθάνοντας και στις δύο στην κορυφή της ιεραρχίας.