Οι εξερευνήσεις των αρχαίων Ελλήνων στην Μεσόγειο αρχικά και στον Ατλαντικό αργότερα, δεν μπορούσαν να εξαιρέσουν τη Μελίτη, τη σημερινή Μάλτα, το νησί με τα πολλά και υπήνεμα αγκυροβόλια στη μέση της ρότας Ανατολής – Δύσης της Μεσογείου. Από τους πρώτους που πάτησαν στη Μάλτα ήσαν οι αρχαίοι Έλληνες, που τη χρησιμοποίησαν σαν ενδιάμεσο σταθμό στα ταξίδια τους, για να τους μιμηθούν αργότερα οι Βυζαντινοί, με τις κατακτήσεις τους στην Ιταλία.
Κάπως έτσι, οι Έλληνες γνώρισαν την Μάλτα, ενώ αργότερα οι Ιππότες της Μάλτας τη χρησιμοποίησαν ως βάση και ορμητήριο για τον δήθεν ιερό ακήρυχτο πόλεμο ενάντια στους μουσουλμάνους. Η πραγματικότητα ήταν ότι το κούρσος και η πειρατεία απέφεραν στου Ιππότες σημαντικά οικονομικά κέρδη σε βάρος των μουσουλμάνων, αλλά και των χριστιανών Ελλήνων καπεταναίων, θύματα της αρπακτικότητας των πειρατών. Και έτσι, στον Μεσαίωνα, οι Έλληνες γνώρισαν τη Μάλτα σε στεριά και σε θάλασσα.
Αργότερα όμως, ήταν η σειρά των Μαλτέζων αν γνωρίσουν την Ελλάδα, γιατί η Μάλτα πια δεν τους χωρούσε. Άρχισαν λοιπόν να μεταναστεύουν σε άλλα μέρη και έτσι έφθασαν και στην Ελλάδα, σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Η διαδρομή έγινε λοιπόν αμφίδρομη.
Παρά τις δυσκολίες ήταν ευκολότερο, όπως ήταν φυσικό, να βρεθούν απόγονοι των Μαλτέζων στην Ελλάδα, παρά των αρχαίων Ελλήνων ή των Βυζαντινών στη Μάλτα. Δεν είναι πολλοί, όπως αποδείχθηκε, αλλά αξίζει τον κόπο να γνωρίζει κανείς την καταγωγή του. Η έρευνα έγινε με αυστηρά κριτήρια και οδήγησε σε ένα συνολικό αριθμό 13.000 περίπου Ελλήνων, απογόνων Μαλτέζων.