Φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τον θάνατο του Αργύρη Εφταλιώτη (1849-1923). Λέσβιος στην καταγωγή (κατά κόσμο Κλεάνθης Κ. Μιχαηλίδης), ο Εφταλιώτης μάς έχει αφήσει ένα πλούσιο λογοτεχνικό έργο. Μια από τις κορυφαίες στιγμές του είναι και η μετάφραση της Οδύσσειας του Ομήρου, που την ξεκίνησε σε μεγάλη ηλικία, φτάνοντάς την μέχρι και την ραψωδία φ. Όντας δημοτικιστής, με επιρροές από τον Ψυχάρη και τον Πάλλη, προσπάθησε να αποδώσει την μετάφρασή του στη δημοτική νεοελληνική, τηρώντας τον δέοντα σεβασμό στον Όμηρο και, τελικά, κατόρθωσε να μας παραδώσει ένα γλωσσικό διαμάντι.
Διάφορες προσπάθειες συμπλήρωσης του έργου του έχουν γίνει κατά καιρούς, που όμως δεν κατάφεραν να εναρμονιστούν με το εφταλιωτικό ιδίωμα.
Ψάχνοντας για την ορθότερη ολοκλήρωση του έργου, τυχαία συναντήσαμε την απόπειρα του καθηγητή Χάρη Φουνταλή, ο οποίος είχε μεταφράσει προ δεκαετίας περίπου την ραψωδία χ. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη καθώς η γλώσσα, ο ρυθμός, το μέτρο και το ύφος που χρησιμοποιούσε απείχαν ελάχιστα από εκείνην του Εφταλιώτη. Έτσι λοιπόν, με την μετάφραση και προσθήκη των ραψωδιών χ, ψ και ω, το έργο συμπληρώθηκε με τον αρτιότερο τρόπο, και με όλον τον σεβασμό προς την αρχική μετάφραση του Εφταλιώτη.