Εκτός από την ποίηση και τη μελέτη-κριτική, ο Πάνος Ν. Παναγιωτούνης, έχει ασχοληθεί ποικιλότροπα και με το θέατρο. Θεατρικά του έργα: "Τρία μονόπρακτα", 1973, "Ένας φόνος μέσα στο όνειρο", 1978 , "Διόνυσος πάσχων" (σατιρικό δράμα σε τρεις πράξεις), έπαινος καλοκαιρίνιου θεατρικού διαγωνισμού Παρνασσού 1986, το κωμικό μονόπρακτο: "Η ελπίδα ή το κουτί της Πανδώρας", που παίχτηκε με επιτυχία στις 4-9-1999, από τη θεατρική ομάδα "Δίοδος", στο ανοικτό θέατρο του Δήμου Αχαρνών και από το θεατρικό εργαστήρι Ηλιούπολης στις 12-3-2000, επίσης από τη "Δίοδο". Ο "Διόνυσος πάσχων" παίχτηκε, το καλοκαίρι του 2001, από το θίασο "Περιπλάνηση" στην περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Θεωρητικά έργα για το θέατρο: "Επίτομη ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου", 1985, "Επίτομη ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου, από τον 18ο στον 20ό αιώνα", 1993, από τις εκδόσεις "Αιγόκερως", "Στοιχεία ρωμαϊκού και μεσαιωνικού θεάτρου και του θεάτρου της Αναγέννησης ως τον Σαίξπηρ", "Η κομέντια ντε άρτε, ένα σύγχρονο θέατρο". Θεατρικά του έργα έχουν παιχθεί από το "Μικρό Θέατρο" και από ερασιτεχνικούς θιάσους στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Το μονόπρακτό του "Ο βασιλιάς και το μπαλόνι", έχει πάρει διάκριση από τη "Δωδέκατη αυλαία". Ετοιμάζει μια σειρά μονόπρακτα από διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Είναι καθηγητής της ιστορίας του Θεάτρου, της λογοτεχνίας και της δραματολογίας, σε ανώτερες καλλιτεχνικές Σχολές. Είναι αντιπρόεδρος της "Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής". Έχει βραβευτεί με τα διεθνή βραβεία: Ιπεκτσί, (1989) και το Διεθνές Βραβείο Λυρικής Ποίησης, Πόσναν Πολωνίας, (2001).

Εκτός από την ποίηση και τη μελέτη-κριτική, ο Πάνος Ν. Παναγιωτούνης, έχει ασχοληθεί ποικιλότροπα και με το θέατρο. Θεατρικά του έργα: "Τρία μονόπρακτα", 1973, "Ένας φόνος μέσα στο όνειρο", 1978 , "Διόνυσος πάσχων" (σατιρικό δράμα σε τρεις πράξεις), έπαινος καλοκαιρίνιου θεατρικού διαγωνισμού Παρνασσού 1986, το κωμικό μονόπρακτο: "Η ελπίδα ή το κουτί της Πανδώρας", που παίχτηκε με επιτυχία στις 4-9-1999, από τη θεατρική ομάδα "Δίοδος", στο ανοικτό θέατρο του Δήμου Αχαρνών και από το θεατρικό εργαστήρι Ηλιούπολης στις 12-3-2000, επίσης από τη "Δίοδο". Ο "Διόνυσος πάσχων" παίχτηκε, το καλοκαίρι του 2001, από το θίασο "Περιπλάνηση" στην περιφέρεια Θεσσαλονίκης. Θεωρητικά έργα για το θέατρο: "Επίτομη ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου", 1985, "Επίτομη ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου, από τον 18ο στον 20ό αιώνα", 1993, από τις εκδόσεις "Αιγόκερως", "Στοιχεία ρωμαϊκού και μεσαιωνικού θεάτρου και του θεάτρου της Αναγέννησης ως τον Σαίξπηρ", "Η κομέντια ντε άρτε, ένα σύγχρονο θέατρο". Θεατρικά του έργα έχουν παιχθεί από το "Μικρό Θέατρο" και από ερασιτεχνικούς θιάσους στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Το μονόπρακτό του "Ο βασιλιάς και το μπαλόνι", έχει πάρει διάκριση από τη "Δωδέκατη αυλαία". Ετοιμάζει μια σειρά μονόπρακτα από διηγήματα του Παπαδιαμάντη. Είναι καθηγητής της ιστορίας του Θεάτρου, της λογοτεχνίας και της δραματολογίας, σε ανώτερες καλλιτεχνικές Σχολές. Είναι αντιπρόεδρος της "Ένωσης Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής". Έχει βραβευτεί με τα διεθνή βραβεία: Ιπεκτσί, (1989) και το Διεθνές Βραβείο Λυρικής Ποίησης, Πόσναν Πολωνίας, (2001).