Στην πρώτη του ποιητική συλλογή, αποτελούμενη από τριάντα πέντε αυτοτελή ποιήματα, ο Περικλής Β. Κατσαούνης περιδιαβαίνει, με ασκημένο λυρικό βήμα και ιδιαίτερη εικονοπλαστική δύναμη, όλο το φάσμα της συνείδησης, αναζητώντας την προέλευση, τις διαστάσεις και τις συνέπειες των ιδεών και των αισθημάτων. Ξεκινά από προσωπικά βιώματα, περνά από ιστορικά γεγονότα και εξικνείται μέχρι τα όρια φιλοσοφικών ερωτημάτων, όπως η «κινητικότητα» των φαινομένων και το δράμα της αιωνιότητας, τα ανεκπλήρωτα όνειρα και οι ημιτελείς αποστολές, η επιφανειακότητα της αντιμετώπισης των πραγμάτων, η σχετικότητα του χωροχρόνου, οι εσχατολογικές θεωρίες.
* * *
​Υ​ΠΟΤΑΓΗ

Κι ύστερα
το καλοκαίρι γλίστρησε στα μαλλιά σου
και σου μισόκλεισε τα μάτια.
Είδες θολές σκιές, είδωλα απροσδιόριστα, κόκκους
κόκκινους και μαύρους, ανήσυχα μόρια
που κινούνταν χαοτικά
ξεχύνονταν μετά
από τις στενές κόγχες της ύπαρξής σου
και σε τραβούσαν μακριά.
Μην ανησυχείς.
Θα σ’ ακολουθήσω παντού
μέχρι εκεί που τελειώνει η γη
και αρχίζουν τα σύννεφα.
Πρέπει να σ’ ανακαλύψω.
Να παραδεχτώ τη χοϊκή ζωή μου