Ζω σε μια χώρα
αντικατοπτρισμό
στη θέση άλλης·
μα ποιος κατοίκησε ποτέ
τη μεταφορά.

Ένα επτάχρονο κορίτσι ονειρεύεται μια πατρίδα που ξέρει πως υπάρχει κι ας μην τη βλέπει κανείς άλλος. Ένα χωριό κοντά στα σύνορα που είναι όλα τα χωριά όπου κάποτε είδαμε για πρώτη φορά τη θάλασσα κι ας μην είχε θάλασσα. Ένα σχολικό βιβλίο της ιστορίας γεμάτο ζωτικά ψεύδη. Μια χώρα που επιζητεί το δράμα και παρακαλά να αφανιστεί. Παιδιά θαύματα που καίγονται για να βρούνε τους χρησμούς τους οι κατοπινοί. Και το μάτι του ποιητή που υπερίπταται και καταγράφει τα πάντα από ψηλά. Τι έννοια μπορεί να έχει η πατρίδα σήμερα; Σε ποιο σημείο το προσωπικό βίωμα τέμνει το συλλογικό;

Η ποιητική ενότητα «Δόξα Έβρου», δομημένη σε τρεις γεωγραφικές όσο και αλληγορικές ενότητες (Δόξα Έβρου-Άπτερα-Ελεύθερνα) διασχίζει, σε μία κυκλική πορεία, τον χρόνο και την Ιστορία· με σημείο αφετηρίας και εφαλτήριο εκτίναξης τη φαντασία ακολουθεί μια ζωή και μια χώρα που έχουν παραδοθεί στον ζόφο και την οδύνη μέχρι να οδηγηθούν στην ελευθερία και την ανύψωση.

Η Ειρήνη Γιαννάκη στην παρούσα έκδοση χαρτογραφεί με στιβαρότητα, τόλμη αλλά και αψεγάδιαστη γεωμετρία μια πατρίδα που εκτείνεται στο άπειρο, περιπαίζει εθνικούς μύθους και ξεθυμασμένες δόξες του παρελθόντος, ανασυνθέτει προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες και αναψηλαφεί όψεις της νεοελληνικής ταυτότητας από την πλευρά των κοριτσιών που δεν γράφτηκε ποτέ η δική τους πλευρά της ιστορίας, για να αποφανθεί στο τέλος πως

Η ποίηση είναι η απέναντι στεριά
που βλέπεις μα ποτέ δεν φτάνεις
μόνο που είσαι ήδη εκεί
αλλιώς δεν θα ’χες αναρωτηθεί.