«Πολλά κουλά είδα στα ντέλα και πίκρες μεγάλες πέρασα. Και τσόλια καλιαρντά και ότι άλλο θέλεις συνάντησα. Κάθε καρυδιάς καρύδι. Μπερδεμένα στη νύχτα εγκληματικά.

Δεν με πείραζαν όμως. Ήμουν Κυρία, με σεβάστηκαν. Ούτε είπα, ούτε έδωσα, ούτε είπα κακό για κανέναν. Το κορμί μου έδινα και την αγάπη μου και κακό το στόμα μου δεν είπε. Αγαπούσα και ζούσα όπως ήθελα.

Γι’ αυτό μην πετροβολάτε ανθρώπους διαφορετικούς, μοναχικούς που δεν ξέρετε τίποτε γι’ αυτούς και δεν σας έβλαψαν ποτέ. Αφήστε να ζήσουν όπως αυτοί θέλουν. Το σώμα τους είναι δικό τους. Δική τους και η ζωή. Τους ανήκει….» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Το ανά χείρας βιβλίο προσεγγίζει μέσω της προσωπικής εμπειρίας ενός διεμφυλικού προσώπου ένα θέμα για το οποίο λίγοι θέλουν να μιλούν, ενώ όταν αυτό συμβαίνει συχνά γίνεται με περισσή υποκρισία ή υποτίμηση.

Αυτόματη, απροσχημάτιστη και δίχως περιττά στολίδια γραφή, «η αλήθεια μου από την όμορφη πλευρά» όπως αναφέρει στο τέλος του βιβλίου που καταγράφει μιαν εποχή η οποία έχει παρέλθει με έναν γλυκόπικρο τρόπο. Στις υποσημειώσεις υπάρχουν οι αναγκαίες επεξηγήσεις όσων λέξεων είναι στα καλιαρντά.