Μετά από δύο χρόνια μελέτης θέλησα να γράψω αυτό το βιβλίο. «Τις αγορεύειν βούλεται;», Κράτος - Διοίκηση - Τοπική Αυτοδιοίκηση, Διαχρονική Πορεία.
Πρόκειται για μία ερασιτεχνική προσπάθεια έκφρασης ανησυχιών, ότι η Πατρίδα μας και ο λαός μας δεν έχει μόνο ένα ένδοξο παρελθόν, αλλά δικαιούται και μπορεί να έχει ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Μέσα στη διάρκεια της μακροβιότερης δημοκρατίας μετά το 1974 η Ελλάδα είχε σημαντικές κατακτήσεις, με σημαντικότερη την ενσωμάτωση ως ισότιμου Κράτους στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Υπήρξαν και δύσκολες στιγμές, αλλά και επιλήσμονες του καθήκοντος, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να ακυρώσουν τη συνολική προσπάθεια της Πατρίδα μας προς το μέλλον.
Στην κρίσιμη και δύσκολη περίοδο της παγκοσμιοποίησης και των εθνικών κινδύνων, που ζούμε ως Έθνος και λαός, ζητούμενο είναι η νέα «Μεγάλη Ιδέα» που θα εδραιώσει το νέο Πατριωτισμό, χωρίς τους διχασμούς του παρελθόντος, αλλά με βάση τις εθνικές και κοινωνικοοικονομικές ανάγκες.
Στην προσπάθειά μου αυτή χρησιμοποίησα τη γνώση, την έρευνα και την εμπειρία πολλών εμπνευσμένων ανθρώπων, διανοουμένων, ιστορικών, ιστοριογράφων, πανεπιστημιακών καθηγητών αλλά ιστορικών πηγών και ισότοπων, στους οποίους κάνω ξεχωριστή αναφορά.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί μου έδωσαν τη δυνατότητα να αποκτήσω πλούσια και ευρύτερη γνώση, που τη μεταφέρω σ’ αυτό το βιβλίο, καταθέτοντας και τη δική μου άποψη.
Όπως αποδεικνύεται ιστορικά, μόνο η συμμετοχική δημοκρατία των πολιτών είναι όρος και προϋπόθεση, για τη λογοδοσία των εχόντων την εξουσία, την προώθηση της κοινωνικής ευημερίας και της ισόρροπης ανάπτυξης με διαφάνεια.