Σου έτυχε ποτέ να δεις κάποιον, χωρίς να έχετε μιλήσει και κοιτώντας τον στα μάτια να καταλάβεις πως αυτός ο άνθρωπος μπορεί να γίνει ο άνθρωπός σου; Σου έχει τύχει ποτέ να είσαι σίγουρος μέσα σου πως με τον άνθρωπο αυτόν μια μέρα θα είστε μαζί; Σου έχει τύχει ποτέ να ερωτευτείς παράφορα, άνευ όρων, χωρίς κανέναν απολύτως εγωισμό;
Όλα αυτά και πολλά περισσότερα συνέβησαν σε εμένα όταν σε πρωτοείδα και ήμουν έτοιμος να κάνω βουτιά μέσα σου και να τα ζήσω και να σου προσφέρω τον εαυτό μου με κάθε δυνατή ευτυχία… αλλά έφυγες μακριά. Για άλλη χώρα, για άλλους προορισμούς. Δε με άφησες καν να σου εξηγήσω.
Πολλές φορές δε μπορούμε να έχουμε στη ζωή μας το πρόσωπο που επιθυμούμε είτε γιατί δεν θέλει ο ένας από τους δύο, είτε γιατί μια ανώτερη δύναμη δεν το επιτρέπει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δεν έχει σχέση με το αν και πόσο έχουμε προσπαθήσει. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προχωρήσουμε και να έχουμε την ελπίδα πως ίσως κάπως κάπου κάποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν και βρεθούμε ξανά ώστε να χαρίσουμε απλόχερα αυτά που χρωστάμε ο ένας στον άλλον.
Αυτά είναι κάποια από τα ποιήματά μου για σένα και οι επιστολές που δε σου έστειλα ποτέ. Σε μια ιδανική συνθήκη θα σε είχα εδώ. Σε μια ιδανική συνθήκη, θα με είχες…