Δύο χρόνια μετά την πρώτη του ποιητική συλλογή «Βιογραφία ενός χεριού», η οποία απέσπασε το βραβείο «Γ. Αθάνα» της Ακαδημίας Αθηνών, ο Κωνσταντίνος Νικολάου επανέρχεται με ένα βιβλίο, το οποίο ενώ διατηρεί το νήμα με τους ιδιαίτερους τρόπους και τόπους γραφής που ο ίδιος διαμόρφωσε, συστήνει πλέον μια νέα εκδοχή για αυτό που τελικά συνιστά η ποίηση. Στα ποιήματα της συλλογής αυτής πραγματοποιείται μια μετατόπιση στον ρυθμό της ειρωνείας, μια βαθύτερη ενατένιση του εαυτού, μια περισσότερο ισορροπημένη επαφή με τον έτερο ως πυρήνα και ερέθισμα της δημιουργίας. Κυρίως, όμως, ένα πιο σταθερό βάδισμα μέσα στη γλώσσα η οποία οδηγείται σε μια κρυστάλλωση από τις πιο γόνιμες όχι μόνο για το ποίημα, αλλά και για τον ίδιο τον αναγνώστη, που αφήνεται τώρα να συλλάβει και να απολαύσει την ατμόσφαιρα και τον τόνο, τις αποχρώσεις του ποιητικού προβληματισμού, τη χροιά του αισθήματος, που κάθε φορά εμπνέει και καθοδηγεί τη σύνθεση.
«Ο ταλαντούχος Νέρωνας» χαράσσει με μεγαλύτερη ευκρίνεια τους όρους και τα όρια της δημιουργίας όταν αυτή διεκδικεί την ιδιαίτερη ταυτότητα και τον χαρακτήρα της.

Διαβάζει ποίηση ανελιππώς.
Γράφει ποιήματα δικά του.
Σαν μεγαλώσει, θα γίνει κιθαρωδός.
Σε κατάμεστα θέατρα ν' απαγγέλει ωδές
-το μεγαλύτερο όνειρό του.
Θα τα καταφέρει.
Οι δυο παιδαγωγοί του,
ένας χορευτής κι ένας κουρέας,
τον βεβαιώνουν.
Εύχεται μόνο
να ζει η μητέρα του.
Με φόντο τη φωταγωγημένη Ρώμη
θα χαλάσει κόσμο,
κι εκείνη δεν μπορεί να λείπει.