Η Αρμαντίν, Λουσί, Ωρόρ Ντυπέν, βαρώνη Ντυντεβάν, η επονομαζόμενη Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη), γεννήθηκε στο Παρίσι την 1η Ιουλίου του 1804. Όταν πέθανε ο πατέρας της, την πήρε κοντά της η γιαγιά της, η κυρία Ντυπέν. Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στην εξοχή, στην περιοχή Νοάντ του Ιντρ: περίοδος, με αναρίθμητες ονειροπολήσεις, μ' ατέλειωτες βραδιές που τις πέρασε ακούγοντας τις ιστορίες της εξοχής, περίοδος που θα επηρεάσει βαθιά το μελλοντικό της έργο. Το 1822, παντρεύτηκε το βαρώνο Ντυντεβάν. Απ' το γάμο αυτό, απόχτησε δύο παιδιά. Πολύ γρήγορα, όμως, χώρισε με τον άντρα της και, το 1831, έφυγε απ' τη Νοάντ μαζί με τα παιδιά της για το Παρίσι. Εκεί έζησε μποέμικη ζωή, που σκανδάλισε την καλή κοινωνία της εποχής· με τ' αλλόκοτα ρούχα της: εμφανίζεται συχνά ντυμένη "σαν άντρας", καπνίζοντας πίπα ή πούρα· και με τις πασίγνωστες αισθηματικές της περιπέτειες: με τον Ζυλ Σαντώ (ο οποίος της έδωσε το ψευδώνυμο Σαντ), τον Αλφρέ Ντε Μυσέ, τον Πιέρ Λερού... και τον Σοπέν, με τον οποίο θα συζήσει επί δέκα χρόνια από το 1837. Αλλά η βαρώνη Ντυντεβάν, έγινε Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη). Με το ψευδώνυμο αυτό, εξέδωσε, το 1832, το μυθιστόρημα "Indiana", που γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Θ' ακολουθήσουν έργα αισθηματικού περιεχομένου, όπως: "Valentine", "Lelia", κλπ., που αντανακλούν τη ζωή εκείνης της εποχής. Μετά το 1864, η Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη) συνδέθηκε με γνωστούς δημοκράτες και κοινωνικούς ουτοπιστές της εποχής (δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή στη Γαλλία βασίλευε ο Λουδοβίκος Φίλιππος): με τον Μπαρμπές, τον Αραγκό, τον Λεμεναί. Πράγμα που είχε αντίχτυπο στα έργα της: "Horace", που εκδόθηκε το 1841, "Le Meunier d' Angibault", που εκδόθηκε το 1845, έργα που ανακαλύπτουν τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές ανησυχίες της. Το 1848 θέλησε να πάρει μέρος στην Επανάσταση· προσπάθησε να εκδόσει μια εφημερίδα για να εκφράσειτις ιδέες της. Αλλά η εξέγερση του ίδιου χρόνου τη φόβισε. Έφυγε απ' το Παρίσι και κατέφυγε στη Νοάντ. Εκεί έγινε γνωστή σαν "η καλή κυρία της Νοάντ". Αυτής της εποχής είναι τα έργα της: "La petite Fadette", "Les maites sonneurs", καθώς και άλλα θαυμάσια βουκολικά μυθιστορήματά της. Επίσης, έργα της όπως το "Les baux Messiers de-Bois-dore", του 1858. Η Γεωργία Σάνδη πέθανε στη Νοάντ, στις 8 Ιουνίου του 1876.

Η Μαρία Παπαδήμα σπούδασε Γαλλική Φιλολογία, Συγκριτική Λογοτεχνία και Μετάφραση στην Αθήνα, το Παρίσι, τις Βρυξέλλες και τη Λισαβόνα. Εργάστηκε επί μια δεκαετία ως μεταφράστρια στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Τμήμα Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κύρια πεδία των επιστημονικών της ενασχολήσεων: η γαλλόφωνη λογοτεχνία, η λογοτεχνική μετάφραση και το έργο του Φερνάντο Πεσσόα. Έχει μεταφράσει έργα των Οκτάβιο Πας, Σάμουελ Μπέκετ, Κώστα Αξελού, Μπλαιζ Σαντράρ, Μπαλζάκ, Φιλίπ Νεμό, μεταξύ άλλων, για τις εκδόσεις "Εξάντας", "Ύψιλον", "Εστία" κ.ά. Έχει εκδώσει μια ανθολογία βελγικού γαλλόφωνου διηγήματος στις εκδόσεις "Περίπλους". Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις για τη μετάφραση και τη λογοτεχνία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ συνεργασίες της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Ποίηση" και "Μετάφραση". Το 2008 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης για το έργο "Το βιβλίο της ανησυχίας" του Φερνάντο Πεσσόα, εκδόσεις "Εξάντας".