Bεντάλιες από σκέψεις, διαθέσεις, εικόνες, μεταφορές ανάμεσα σε κλιμάκωση και αποκλιμάκωση μιας κρίσης, ατομικής και οικουμενικής, σε ύφος προσωπικό και με λεξιλόγιο εκφραστικό. Ο μύθος του πύρινου πτηνού που αναγεννάται από τη δική του τέφρα, τόσο στην ελληνική, τη ρωμαϊκή και τη χριστιανική του εκδοχή, όσο και στην εν τέλει διαχρονική του χρήση, δίνει το συμβολικό και θεματικό πλαίσιο και επικεντρώνεται σε μια λεπτομέρεια, την οποία αναφέρει ήδη ο Ηρόδοτος: η φωνή του πουλιού ήταν τόσο σαγηνευτική, που σταμάτησε ο ήλιος το άρμα του, για να την ακούσει.

Οι εικονολογικοί και νοητικοί συνειρμοί παραμένουν στο πλαίσιο του ερμηνεύσιμου, αναγνώσιμου και αναγνωρίσιμου, και κρατούν μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο φαινομενικά ασύνδετο στην αλληλουχία των τμημάτων της στιχουργικής και την ποιητική ροή των φραστικών ενοτήτων, που επιτρέπει μια συνετή ανάγνωση κι αβίαστη πρόσληψη των λεγομένων, υπερβαίνοντας έτσι τα στενά δόγματα του λεγόμενου μεταμοντερνισμού.

Η γαλλική μετάφραση ακολουθεί, στο μέτρο του εφικτού, τις γλωσσικές διατυπώσεις, κι απέχει από ερμηνευτικές ή ρυθμολογικές πρωτοβουλίες, υπηρετώντας έτσι πιστά το ελληνικό πρότυπο.
Βάλτερ Πούχνερ