Στους «Άγραφους χάρτες», την πρώτη ποιητική συλλογή του Βάιου Κανδήλα, ξετυλίγεται ένα λυρικό οδοιπορικό όπου η αγάπη, ο έρωτας, η μνήμη και η αναζήτηση συνυφαίνονται με εικόνες από τη θάλασσα και τη φύση. Με γλώσσα που αντλεί από την παράδοση αλλά παραμένει σύγχρονη και προσωπική, ο ποιητής χαρτογραφεί διαδρομές συναισθημάτων και εμπειριών που παραμένουν ανεξερεύνητες.
Μέσα από είκοσι τρία ποιήματα, ο Κανδήλας δημιουργεί έναν κόσμο όπου το όνειρο συναντά την πραγματικότητα, και η προσωπική μυθολογία μετουσιώνεται σε καθολική εμπειρία.

ΚΑΝΟΝΑΣ

άγραφους χάρτες άπλωνες που είχανε νοτίσει
αφού ο χειμώνας κέρδιζε χρονιά χρονιά το θέρος
μα μέσα σου το πίστευες πως θα ’βρεις ένα μέρος
κάπου μακριά που ομορφιά θα ’χει να σου χαρίσει

έφυγες είπανε αργά σε νύχτας μονοπάτι
με συντροφιά τη σιγαλιά, μπουνάτσα και σελήνη
πάσχιζε με τ’ ασήμι της τα πόδια να σου πλύνει
να πάρει από πάνω σου το κύμα και τ’ αλάτι

προχώρησες με λόγο ορθό εμφατικά μονάχη
το διάβα σου ’χε σιγουριά και κάποια προστασία
μέσα βαθιά σου όμως το ένιωθες που στην ουσία
όσο μακριά κι αν θες να πας κι άλλο μακριά θα υπάρχει