Θεωρώ ότι η ποίηση έχει ιδιαίτερες θεραπευτικές ιδιότητες και γιατρεύει τις πληγές και τις ψυχές.
Αποτέλεσε για μένα στήριγμα στη διάρκεια της πανδημίας αλλά και έναυσμα για την αλλαγή που έφερε στην καρδιά μου αυτή η περίοδος. Προσπάθησα, όπως πολλοί ποιητές και συγγραφείς πριν από μένα, να γράψω για την κοινωνική αδικία, τους κατατρεγμένους και τους πονεμένους αυτού του κόσμου.
Ωστόσο πιο πολύ με ενέπνευσε ο έρωτας, η ερωτική απογοήτευση και η αγάπη που γεννάται και μεστώνει μέσα απ’ αυτόν, η αγάπη αυτή που μπορεί να κρατήσει για πάντα αλλά και να χωρέσει σε μια μόνο στιγμή.
Τα συγκεκριμένα ποιήματα, όχι απαραίτητα με τη σειρά που τα παραθέτω, σχετίζονται με μια μετάβαση από το ιδεατό στο πραγματικό και μια συνειδητοποίηση της αληθινής αγάπης που έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, μιας αγάπης που προκύπτει μέσα από μια σειρά συγκινήσεων και απογοητεύσεων.
Μέσα από αυτό το ταξίδι ελπίζω να εμπνευστείτε κι εσείς, να ερωτευτείτε, να πονέσετε, να αγαπήσετε και να λυτρωθείτε από την αλήθεια.