Ο Θεοκλής Καναρέλης είναι αρχιτέκτων. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι επίκουρος καθηγητής στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Βασίλης Βαμβακάς γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα. Το 1993 αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1996 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Goldsmith College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έλαβε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. του Πανεπιστημίου Αθηνών το 2000. Από το 2002 μέχρι το 2007 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 2007 διδάσκει στο τμήμα Επικοινωνίας και Μ.Μ.Ε. στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2006 κυκλοφόρησε το βιβλίο του "Εκλογές και επικοινωνία στη Μεταπολίτευση. Πολιτικότητα και θέαμα", από τις εκδόσεις "Σαββάλα". Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις του αφορούν θέματα της κοινωνιολογίας της επικοινωνίας και του μαζικού πολιτισμού καθώς και της πολιτικής επικοινωνίας.

Ο Γιώργος Κουτούπης είναι Δρ αρχιτέκτων μηχανικός, επίκουρος καθηγητής ΤΠΔΕ, ΤΕΙ Σερρών.

Η Δήμητρα Χατζησάββα αποφοίτησε από την αρχιτεκτονική σχολή του ΑΠΘ το 1990. Μεταπτυχιακές σπουδές και επάρκεια ερευνητή στην αρχιτεκτονική σχολή ETSAB Βαρκελώνης με υποτροφία του Υπ. Παιδείας και Υπ. Εξωτερικών. Διδάσκει (ΠΔ 407/80) στα Τμήματα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ και του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Ορέστης Κωνσταντάς σπούδασε αρχιτεκτονική στη Θεσσαλονίκη και τη Βαρκελώνη (ΑΠΘ, Dipl. Arch. 2003), Cultural Studies & κριτική στο Λονδίνο (Birkbeck College, MA 2004) και κοινωνιολογία & πολιτική επιστήμη στην Αθήνα (ΕΚΠΑ, 2009).

Η Αιμιλία Αθανασίου είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφια διδάκτωρ ΕΜΠ, υπότροφος ΙΚΓ.

Ο Κωνστάντιος Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1971. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και φιλοσοφία στο ULB (Βρυξέλλες). Δραστηριοποιείται και στους δύο τομείς, ενώ διδάσκει σύνθεση και θεωρία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Γεωργία Γεμενετζή είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφια διδάκτωρ ΑΠΘ.

Η Δέσποινα Ζαβράκα γεννήθηκε στη Λάρισα το 1977. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Kingston University και στο Portsmouth της Μεγάλης Βρετανίας. Μεταπτυχιακές σπουδές στο Glasgow School of Art της Σκοτίας. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Η δουλειά της περιλαμβάνει γλυπτά από ευτελή υλικά, συνθέσεις με μικτές τεχνικές, ψηφιακές συνθέσεις και video. Έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Είναι μέλος του Συλλόγου Καλλιτεχνών Εικαστικών Τεχνών Βορείου Ελλάδας (ΣΚΕΤΒΕ).

Η Κλεοπάτρα Καραλέτσου Πασιά είναι αρχιτέκτων μηχανικός, αναπληρώτρια καθηγήτρια Τμήματος Αρχιτεκτόνων ΑΠΘ.

Ο Κωστής Μασούρας είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφιος διδάκτωρ ΕΜΠ.

Η Ελένη Παναγούλη είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφια διδάκτωρ της Ecole des Hautes Etudes, Παρίσι.

Η Αρετή Σακελλαρίδου είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφια διδάκτωρ στο RWTH Aachen University.

Ο Πασχάλης Σαμαρίνης είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφιος διδάκτωρ στο ΕΜΠ.

Η Όλγα Τουλούμη είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφια διδάκτωρ στο Harvard University.

Ο Γιώργος Τριανταφυλλίδης είναι αρχιτέκτων μηχανικός, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Η Ευαγγελία Χατζηκωνσταντίνου είναι αρχιτέκτων μηχανικός, υποψήφια διδάκτωρ στο ΕΜΠ.

Ο Φώτης Τερζάκης γεννήθηκε το 1959 στην Πάτρα. Ίδρυσε και διηύθυνε τις εκδόσεις "Praxis" (1982-1990), ενώ υπήρξε τακτικός συνεργάτης των εκδόσεων "Πρίσμα" (1990-94). Από το 1998 σχεδιάζει και επιμελείται τη σειρά "Ιστάρ. Ανθρωπολογία της σεξουαλικότητας" στις εκδόσεις "Οξύ". Έχει εργαστεί ερευνητικά, στο πλαίσιο σεμιναρίων, σε ποικίλους τομείς των ανθρωπιστικών επιστημών. Από το 1992 συνδιοργανώνει ένα Ανεξάρτητο Θρησκειολογικό Σεμινάριο, που το 1997 οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (της οποίας υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτος γραμματέας), ενώ ήταν από τους βασικούς συντάκτες του "Θρησκειολογικού Λεξικού" των εκδόσεων "Ελληνικά Γράμματα". Έχει δημοσιεύσει πολλά δοκίμια και κριτικές στον περιοδικό Τύπο, συνεργάζεται δε ως βιβλιοκριτικός με τις εφημερίδες "Ελευθεροτυπία" και "Καθημερινή". Έχει επίσης παρουσιάσει μεγάλο αριθμό μεταφράσεων σε συναφή πεδία. Έργα του είναι: "Τα αίματα της γλώσσας". "Έξι ποιήματα" (Όστρακα, Πάτρα 1988)· "Φύση και κοινωνία: γενεαλογία ενός τύπου συνείδησης και μιας σχέσης κυριαρχίας" (Έρασμος, 1990)· "Σημειώσεις για μιαν ανθρωπολογία της μουσικής" (Πρίσμα, 1990)· "Φιλελευθερισμός και τρομοκρατία. Πολιτικά κείμενα" (Πρίσμα, 1991)· "Οι αντίποδες του '60: πίσω από τη διφορούμενη έννοια του μεταμοντερνισμού και μέσα από τα νέα κοινωνικά κινήματα" (Πρίσμα, 1992)· "Το φάντασμα μιας δεκαετίας: κουλτούρα και εναλλακτικός πολιτισμός στη δεκαετία του 1960" (συλλ. τόμος, επιμ. με τη Σώτη Τριανταφύλλου, Δελφίνι, 1994)· "Φιλοσοφικός ρεφορμισμός. Προβλήματα διαλεκτικής και ολότητας στη φιλοσοφία και την πολιτική θεωρία του Jurgen Habermas" (Έρασμος, 1996)· "Η διαλεκτική επαναπροσδιορισμένη. Συμβολή στη διερεύνηση των φιλοσοφικών και ανθρωπολογικών θεμελίων μιας έννοιας" (Φιλίστωρ, 1996)· "Μελέτες για το ιερό" (Ελληνικά Γράμματα, 1997)· "Ανορθολογισμός, φονταμενταλισμός και θρησκευτική αναβίωση: τα χρώματα της σκακιέρας" (Ελληνικά Γράμματα, 1998)· "Τα ονόματα του Διονύσου. Προαναγγελίες μιας διαρκώς ματαιούμενης έλευσης" (Οξύ, 2000).

Ο Ζήσης Κοτιώνης είναι διδάκτωρ αρχιτέκτων (ΕΜΠ), αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είναι συγγραφέας πέντε βιβλίων θεωρίας και ερμηνείας της αρχιτεκτονικής. Διατηρεί γραφείο αρχιτεκτονικών μελετών στην Αθήνα και τον Βόλο. Μελέτες και έργα του έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στις αρχιτεκτονικές του πρακτικές περιλαμβάνονται δράσεις μέσα στην πόλη, εγκαταστάσεις και performances. Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 2010, μαζί με την Φ. Γιαννίση, ήταν Εθνικός Επίτροπος στην 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, με το πρότζεκτ "Κιβωτός".

Ο Πάρις Τσάρτας είναι πρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου και καθηγητής τουριστικής ανάπτυξης στο Tμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Έχει δημοσιεύσει βιβλία, άρθρα και έρευνες σχετικές με τον τουρισμό στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στην ανάπτυξη του τουρισμού, στις ειδικές και εναλλακτικές μορφές τουρισμού, στα χαρακτηριστικά της τουριστικής απασχόλησης, στην κοινωνιολογία του τουρισμού.

Ο Λεωνίδας Λουλούδης σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ (Αγγλία). Είναι Καθηγητής της Πολιτικής Προστασίας Περιβάλλοντος του Αγροτικού Χώρου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διετέλεσε Αντιπρύτανης Οικονομικών (2003-2010), ενώ έχει συμμετάσχει στη συντακτική επιτροπή των περιοδικών "Ο Πολίτης" και "Νέα Οικολογία". Συνέβαλε στην ελληνική βιβλιογραφία με την "Πολιτοικολογία" (1986) και, σε συνεργασία, με τα: "Φύση, κοινωνία, επιστήμη στην εποχή των τρελών αγελάδων. Διακινδύνευση και αβεβαιότητα" (1999), "Η ελληνική αγροτική κοινωνία στο τέλος του 20ού αιώνα" (2006), "Αγροτικότητα, κοινωνία και χώρος" (2008), "Γεωργία και Αγροτική Πολιτική" (2009).

Ο Γιάννης Σχίζας γεννήθηκε το 1946 στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες και αγγλική φιλολογία. Εργάστηκε σε ξενοδοχεία, καταστήματα, εταιρείες κλπ. μέχρι να καταλήξει στο έργο του ελεγκτή εναέριας κυκλοφορίας (1980). Συμμετείχε σε επιτροπές και οργανώσεις του αντιπυρηνικού και οικολογικού κινήματος από το 1977, διετέλεσε στέλεχος των "Οικολόγων-Εναλλακτικών", μέλος αυτοδιοικητικών κινήσεων και συντελεστής εκδοτικών εγχειρημάτων ("Περιβάλλον και Ρύπανση", "Οικολογία και Περιβάλλον", "Νέα Οικολογία", "Οικολογική Εφημερίδα"). Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε δεκάδες εφημερίδες και περιοδικά. Δημοσίευσε τα βιβλία "Πόλη, Φύση και Κοινωνία" (1990), "Υμηττός" (1991), "Αττική" (1996), "Ο άλλος τουρισμός" (1998), "Τα βουνά του κόσμου" (2003) και συμμετείχε με κείμενά του σε αρκετούς συλλογικούς τόμους. Είναι συνεργάτης του δικτυακού τύπου www.greekarchitects.gr ενώ διιευθύνει το περιοδικό "Οικοτοπία" από το 1997.

Ο Ε. Ζάχος-Παπαζαχαρίου γεννήθηκε στην Αθήνα από πόντιους πρόσφυγες της ανταλλαγής του 1923. Μαθητής του Σίμωνα Καρά στα χρόνια 1952-1958 σπούδασε στο Παρίσι εθνολογία, εθνομουσικολογία, ανατολικές και βαλκανικές γλώσσες και πολιτισμούς. Διδάκτωρ της συγκριτικής φιλολογίας της Σορβώνης το 1968, εξέδωσε τα βιβλία "La poesie populaire des Grecs" (1966), " Albanie " (1971), Babel Balkanique. Histoire politigue des alphabets utilisies dans les Balkans " (1975). Στην Ελλάδα εξέδωσε τα βιβλία, "Η Πιάτσα" (1980), "Το Λεξικό της Πιάτσας" (1981, β΄ έκδ. "Λεξικό της Ελληνικής Αργκό", 1999), "Ο άλλος Θεόφιλος" (1998), "Είμαστε Πόντιοι" (1984), "Ο ξένος της Νέας Κερασούντας" (1984), "Γλώσσες Αλφάβητα και εθνική ιδεολογία στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια" (2000), "Ανατολή Ανατολών" (2005), "Ο Μάρκος και η λαϊκότητα" (2005), "Η λαϊκότητα στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο" (2010). Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο, το θέατρο, την τηλεόραση, το τραγούδι, ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης, στιχουργός και συνθέτης. Δίδαξε κατά καιρούς στα Πανεπιστήμια Θράκης, Θεσσαλίας, Μακεδονίας, εθνογραφία, κοινωνική ανθρωπολογία, βαλκανολογία.

Η Ελένη Κοβάνη (1947-2013), αγροτική κοινωνιολόγος, γεννήθηκε στα Χώστια Βοιωτίας το 1947. Διετέλεσε διευθύντρια Ερευνών του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Οι έρευνές της αφορούσαν, κυρίως, σε θέματα πολιτιστικής οικολογίας. Μεταξύ των εργασιών της τα βιβλία: "Οι εμπειρικές έρευνες στην αγροτική Ελλάδα". Αθήνα: ΕΚΚΕ 1986· "Αν γερανού φωνήν επακούσης, Νέοι και κοινότητα", (συν. Ε. Βενιζέλου). Αθήνα: ΕΚΚΕ 1995· "Θίσβη: Η γοητεία του μυστηρίου. Μία πόλη... μία Ιστορία", Αθήνα: Ρathisbean Society, 2000· "Λιμνών αποξηράνσεις. Μελέτη αειφορίας και πολιτιστικής ιστορίας" (με τη συνεργασία της Κ. Αβδελίδη: Αναπαραστάσεις του χώρου και των χρήσεων του). Αθήνα: ΕΚΚΕ 2002. Στις 9 Αυγούστου 2013, έχασε την πολύμηνη μάχη για τη ζωή.

Ο Γιάννης Σταθάτος είναι φωτογράφος, συγγραφέας και μελετητής της φωτογραφίας. Έχει οργανώσει εκθέσεις για λογαριασμό του Υπουργείου Πολιτισμού, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, του Arts Council of England και άλλων ελληνικών και ξένων οργανισμών. Στις δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται το λεύκωμα των φωτογραφιών της Μαρίας Χρουσάκη (Εθνική Πινακοθήκη, 2000) και η μελέτη "Η δικαίωση του Τλον: φωτογραφία και φανταστικό" (Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, 2001).

Ο Λόης Παπαδόπουλος είναι αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Κώστας Μανωλίδης (Βέροια, 1965) αποφοίτησε από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. το 1989, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και είναι λέκτορας αρχιτεκτονικής σύνθεσης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από το 1993 ασχολείται με μελέτες κτιριακών έργων και δημόσιων χώρων. Έχει συμμετάσχει στη σύνταξη του περιοδικού "Η αρχιτεκτονική ως τέχνη".

Ο Θεοκλής Καναρέλης είναι αρχιτέκτων. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Είναι επίκουρος καθηγητής στο τμήμα αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Ο Κώστας Μανωλίδης (Βέροια, 1965) αποφοίτησε από το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Α.Π.Θ. το 1989, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και είναι λέκτορας αρχιτεκτονικής σύνθεσης στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Από το 1993 ασχολείται με μελέτες κτιριακών έργων και δημόσιων χώρων. Έχει συμμετάσχει στη σύνταξη του περιοδικού "Η αρχιτεκτονική ως τέχνη".