Γιώργος Σεβαστίκογλου (1913 - 1991). Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου γεννήθηκε στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή του η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μαθητής του Κάρολου Κουν στο κολλέγιο Αθηνών και ιδρυτικό μέλος του θεάτρου Τέχνης, πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με τη μετάφραση του έργου του Αύγουστου Στρίντμπεργκ Σουάνεβιτ που σκηνοθέτησε ο Κουν το 1942. Το 1943 το Θέατρο Τέχνης ανέβασε το έργο του Σεβαστίκογλου Κωνσταντίνου και Ελένης και ο τελευταίος εγκαινίασε τη διπλή καλλιτεχνική του δραστηριότητα ως σκηνοθέτης και μεταφραστής. Υπεύθυνος του Β΄ τμήματος του Θιάσου Ενωμένων Καλλιτεχνών, ήταν από το 1945 πόλος έλξης για τους αριστερούς θεατρικούς συγγραφείς και ηθοποιούς. Μετά τη λήξη του εμφυλίου ο Σεβαστίκογλου, υπεύθυνος τότε του κινηματογραφικού συνεργείου του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο, αυτοεξορίστηκε στη Σοβιετική Ένωση (Τασκένδη - Μόσχα). Εκεί σπούδασε στην Ακαδημία Θεάτρου, έγινε γνωστός ως σκηνοθέτης και μεταφραστής, ενώ το έργο του Αγγέλα, μεταφρασμένο στα ρωσικά παραστάθηκε από το θέατρο Βαχτάγκωφ και δεκαεφτά ακόμη σοβιετικές σκηνές. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1965. Συνεργάστηκε ως σκηνοθέτης με το θίασο Αλεξανδράκη - Γεωργούλη και ο Κουν ανέβασε την Αγγέλα. Ξανάφυγε, αυτή τη φορά μαζί με τη σύζυγό του Άλκη Ζέη για το Παρίσι, με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στο Κονσερβατουάρ, ίδρυσε το θίασο Πράξις και συνεργάστηκε με νέους ηθοποιούς στα πλαίσια εργαστηριακών μαθημάτων που οργάνωσε ο Antoine Vitez. Στην Ελλάδα γύρισε το 1974 και το 1981 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Γιώργου Σεβαστίκογλου βλ. Γεωργουσόπουλος Κώστας, «Σεβαστίκογλου Γιώργος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988. (Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).

Η Κωνσταντίνα Ζηροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ολοκλήρωσε μετατυχιακές σπουδές θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Essex της Μ. Βρετανίας (ΜΑ) και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ υπήρξε επίσης υπότροφος του Προγράμματος Erasmus στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Paris III, Sorbonne Nouvelle. Εκπόνησε το διδακτορικό της με υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., απ’ όπου ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ το 2007. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στο ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο, ιδιαιτέρως στο πεδίο της δραματουργίας αλλά και σε ζητήματα πρόσληψης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου κατά την ίδια περίοδο. Έχει λάβει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει σχετικά άρθρα της σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Εργάστηκε ως θεατρολόγος στο Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικό Μουσείο και υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (International Theatre Institute) από το 2004 έως το 2010. Δίδαξε διάφορα θεατρολογικά αντικείμενα στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Υπήρξε μέλος ακαδημαϊκού προσωπικού του μεταπτυχιακού προγράμματος Θεατρικών Σπουδών του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου (2012-2015) και Συντονίστρια της Ενότητας Ιστορία Θεάτρου και Δραματολογία κατά το ακ. έτος 2014-2015. Συνεργάζεται με τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών ως Καθηγήτρια Δραματολογίας και από το 2014 είναι επίσης μέλος ακαδημαϊκού προσωπικού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.

Η Κωνσταντίνα Ζηροπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ολοκλήρωσε μετατυχιακές σπουδές θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Essex της Μ. Βρετανίας (ΜΑ) και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ υπήρξε επίσης υπότροφος του Προγράμματος Erasmus στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Paris III, Sorbonne Nouvelle. Εκπόνησε το διδακτορικό της με υποτροφία του Ιδρύματος Λεβέντη στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., απ’ όπου ανακηρύχθηκε Διδάκτωρ το 2007. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται στο ελληνικό μεταπολεμικό θέατρο, ιδιαιτέρως στο πεδίο της δραματουργίας αλλά και σε ζητήματα πρόσληψης του αρχαίου ελληνικού θεάτρου κατά την ίδια περίοδο. Έχει λάβει μέρος σε πολλά επιστημονικά συνέδρια και έχει δημοσιεύσει σχετικά άρθρα της σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Εργάστηκε ως θεατρολόγος στο Κέντρο Μελέτης και Έρευνας του Ελληνικού Θεάτρου-Θεατρικό Μουσείο και υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου (International Theatre Institute) από το 2004 έως το 2010. Δίδαξε διάφορα θεατρολογικά αντικείμενα στο Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ., στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Υπήρξε μέλος ακαδημαϊκού προσωπικού του μεταπτυχιακού προγράμματος Θεατρικών Σπουδών του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου (2012-2015) και Συντονίστρια της Ενότητας Ιστορία Θεάτρου και Δραματολογία κατά το ακ. έτος 2014-2015. Συνεργάζεται με τη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών ως Καθηγήτρια Δραματολογίας και από το 2014 είναι επίσης μέλος ακαδημαϊκού προσωπικού του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.