Ένα καυστικό ιστορικό μυθιστόρημα μας μεταφέρει στα χαρακώματα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου
“Μάθαμε ποιοι είναι οι εχροί μας – οι ψείρες, κάποιοι από τους αξιωματικούς μας και ο ίδιος ο θάνατος”.
Αν και έχουν περάσει περισσότερα από εκατό χρόνια από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το μπεστ σέλερ Οι στρατηγοί πεθαίνουν στο κρεβάτι είναι δυστυχώς πιο επίκαιρο από ποτέ. Αυτό το συγκλονιστικό βιβλίο με την ακατέργαστη γραφή, που πρωτοεκδόθηκε το 1930, θεωρείται το πιο αληθινό ανάγνωσμα που θα διαβάσει κανείς σχετικά με την περιγραφή του πολέμου.
Οι στρατηγοί ξαπλώνουν στο κρεβάτι, ενώ οι στρατιώτες πεθαίνουν στα χαρακώματα – φρικιαστικά, αφάνταστα μολυσμένοι από ψείρες και περιτριγυρισμένοι από αρουραίους που τρέφονται με τα πτώματα των φίλων τους. Δεν υπάρχουν κανόνες στον πόλεμο. Και σίγουρα δεν υπάρχει αίγλη. Η ανατριχιαστική περιγραφή των χαρακωμάτων από πρώτο χέρι έφερε τους αναγνώστες αντιμέτωπους με τη βίαιη, άσχημη πραγματικότητα της στρατιωτικής ζωής.
Οι New York Times το χαρακτηρίζουν ως ένα «φλεγόμενο, διαπνέον, ιστορικό ντοκουμέντο». Οι βετεράνοι του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μπορεί να μη ζουν πια για να διηγηθούν τις ιστορίες τους, το βιβλίο όμως αυτό αποτελεί ένα διαρκές μνημείο της φρίκης του πολέμου.
Βασισμένος στις εμπειρίες του από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Charles Yale Harrison αφηγείται μια σκληρή και συγκλονιστική ιστορία ενός εικοσάχρονου άνδρα που στάλθηκε να πολεμήσει στο Δυτικό Μέτωπο. Με λιτή αλλά συναρπαστική πρόζα, ο Harrison μεταφέρει την αίσθηση της φρίκης της ζωής στα χαρακώματα.
Η πεζογραφία του Harrison είναι οδυνηρή και αμείλικτη, προσφέροντας μια έντονη αντίθεση στις δοξασμένες αντιλήψεις για τον πόλεμο. Μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή, οι αναγνώστες γίνονται μάρτυρες της διάβρωσης της αθωότητας, της συντριβής της συντροφικότητας και της σκληρής ειρωνείας της φράσης «Οι στρατηγοί πεθαίνουν στο κρεβάτι».
«Μας παίρνουν τα πάντα: τις ζωές μας, το αίμα μας, τις καρδιές μας- ακόμα και τις λίγες άθλιες ώρες ξεκούρασης, τις παίρνουν κι αυτές. Η δουλειά μας είναι να δίνουμε, ενώ η δική τους είναι να παίρνουν …»