Ο Κερματισμένος Πλανήτης είναι το τρίτο βιβλίο του Jidi Majia που μεταφράζω, από την αγγλική, με πενιχρό εφόδιο κάποια σχεδόν διαισθητική αντίληψη της λογικής της κινεζικής γλώσσας. Εννοείται πως η διαίσθηση είναι κάτι μη αποδεκτό από την εικόνα για τον σημερινό άνθρωπο, που έχει διαμορφώσει η ελίτ του παγκοσμιοποιημένου πλανήτη, μια εικόνα άκριτη, πάσχουσα από διπολική διαταραχή, φερόμενη και αγόμενη από την (συχνά ευεργετική) τεχνο-επιστήμη. Μπορεί να κάνω λάθος, μπορεί η προσπάθεια προσομοίωσης της ανθρώπινης ψυχής με την τεχνητή νοημοσύνη να είναι η λύση σε όλα τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Αλλά η διαίσθηση, η ποιητική διαίσθηση, αυτό που πάντα διαφεύγει από τους αλγορίθμους είναι ό,τι συνδέει με τον ομήλικό μου ποιητή, στην άλλη άκρη της γης.
"Ο ποιητής δεν είναι μεγιστάνας του εμπορίου, ούτε προβεβλημένη προσωπικότητα στα ΜΜΕ. Δεν χρειάζεται να πληρώνει δημοσιογραφίσκους, για να μαγειρεύουν λαμπερές ιστορίες ή να συγκρούεται με ψεύτικους αντιπάλους στο διαδίκτυο ή να καταφεύγει σε τεχνάσματα για να προκαλέσει ενδιαφέρον", γράφει ο Majia. Και: "Δεν είναι [ο ποιητής] ένας υπεράνθρωπος του κόσμου της διασκέδασης δεν μπορεί να πετάξει μακριά το κλειδί της καρδιάς του περιπλανιέται ανάμεσα στην πόλη και την έξοχη είναι αρχηγός της τελευταίας φυλής χρησιμοποιεί σπάνια μέταλλα της γλώσσας, για να χτυπήσει τις καμπάνες που κρέμονται στον πύργο μιας αρχαίας πόλης. Στέκει σε μια κορυφή που ύψωσε ο ίδιος, απελευθερώνοντας την καταιγίδα της σκέψης του στο σύμπαν". Ρομαντισμός; Παρωχημένη φαντασίωση; Σε οποιαδήποτε περίπτωση μας δίνει μια ποίηση ανοιχτή ή ολότελα δοσμένη στην μαγική διάσταση του κόσμου - αν και με μια στιβαρή, σχεδόν αρχαιοελληνική στάση απέναντι στην κυριαρχία της πραγματικότητας. Μπορεί ο αναγνώστης να φανταστεί, αν θέλει, έναν Πίνδαρο οπαδό του ορφισμού ή έναν Σικελιανό παθιασμένο κομμουνιστή.