«Λοιπόν, δαιμόνιε», πήρε τον λόγο η Ήρα, «πες μου, τι σκέπτεσαι γι’ αυτές τις ψυχές που αναζητά μανιωδώς η μία την άλλη; Να σου πω εγώ τι σκέπτεσαι», τον πρόλαβε, πριν απαντήσει ο Δίας. «Σκέπτεσαι να τους δώσεις άλλη μια ευκαιρία να ζήσουν τον έρωτά τους στην γη. Αυτό δεν είναι; Άλλωστε εσύ έχεις κάνει πολλά για τον έρωτα, που τον χαρίζεις αφειδώς σε κάθε ωραία ύπαρξη που κυκλοφορεί».
«Ναι», συμφώνησε κοφτά ο πρώτος των Ολύμπιων θεών, «και καλά κάνω». Γύρισε προς το μέρος της, την κοίταξε σαν δάσκαλος κατευθείαν στα μάτια. «Ο έρωτας, Ήρα, είναι κινητήρια δύναμη για τον άνθρωπο και το ξέρεις. Του ανοίγει ορίζοντες πνευματικούς και σωματικούς και ενεργοποιεί την δημιουργική του σπίθα. Λοιπόν», της είπε μετά από μικρή σιωπή, «σωστά μάντεψες, αυτό γυρνάει στο μυαλό μου από μέρες τώρα, να δώσω σε δυο νεαρές ψυχές άλλη μια ευκαιρία για ευτυχία. Αποφάσισα να το κάνω, γιατί το μπορώ. Θα δώσω σε δυο από τις ψυχές, τις πιο νέες, μια ακόμη ευκαιρία να σμίξουν στην γη, να ενωθούν και να ζήσουν τον έρωτά τους από την αρχή. Με την ελπίδα να γνωρίσουν την ευτυχία της αγάπης». Ο θεός του Ολύμπου σταμάτησε για λίγο να σκεφτεί και αμέσως μετά ξεκαθάρισε: «Αυτό που μπορώ να κάνω εγώ είναι να τους δώσω την ώθηση να ξεκινήσουν την επιστροφή στην γη. Αλλά, ο τόπος που θα δουν το φως της ζωής, οι γονείς που θα τους γεννήσουν, το σπίτι που θα μεγαλώσουν, όλα αυτά θα εξαρτηθούν και από τους ίδιους. Αυτοί θα διαλέξουν. Έτσι θα έχουν μερίδιο ευθύνης στην ζωή τους».