Από όσα, λοιπόν, προεκτέθηκαν, καθίσταται σαφής η σύνδεση και η άμεση σχέση μεταξύ δικαίου και ποίησης, τα κοινά τους χαρακτηριστικά με πρωταρχικό και θεμελιώδες τη γλώσσα, στην οποία βασίζονται τόσο ο δικαιικός όσο και ο ποιητικός λόγος, καθώς και οι επιρροές που ασκεί και δέχεται ο ένας κλάδος από τον άλλον. Ειδικότερα, στην ποίηση του νομικού, διπλωμάτη και βραβευμένου με Νόμπελ ποιητή Γιώργου Σεφέρη και δη στα ποιήματα της συλλογής του «Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ΄» (1955), που γράφτηκαν και κυκλοφόρησαν σε λογοτεχνικά περιοδικά ή σε αυτοτελή τετρασέλιδα το επίμαχο διάστημα 1953-1955, είναι εμφανής η επίδραση του δικαίου, της ιδέας της δικαιοσύνης και κυρίως των αρχών της αυτοδιάθεσης των λαών, της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας των αποικιοκρατούμενων Κυπρίων. Η αποκατάσταση των ιστορικών διαχρονικών αδικιών στο

Κυπριακό ζήτημα παρίσταται όσο ποτέ άλλοτε αναγκαία στα εν λόγω ποιήματα, αλλά και σε άλλα σύγχρονα κείμενα του ποιητή (προσωπική αλληλογραφία και ημερολόγιο). Επιπλέον, εμφαίνεται και ο ενδιαφέρων κυπριακός νομικός πολιτισμός, καθώς και η ιστορία του τόπου και η κυπριακή διάλεκτος, ως αδιαχώριστων τμημάτων της ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτισμού. Επομένως, από την ανάλυση που προηγήθηκε, συνάγεται η επιρροή της ποίησης από το δίκαιο, αλλά και από τον εκάστοτε νομικό πολιτισμό. Συνεπώς, η μελέτη της ποίησης είναι χρήσιμη και απαραίτητη για τον νομικό και ειδικά τον συγκριτικολόγο, προκειμένου να κατανοήσει καλύτερα το δίκαιο του εξεταζόμενου πολιτισμού, του γιατί και πώς δημιουργήθηκαν οι συγκεκριμένοι κανόνες δικαίου και ποιες σταθμίσεις συμφερόντων έγιναν, ώστε να διαμορφωθεί τελικά το εν λόγω δίκαιο. Μέσω, λοιπόν, αυτής της μελέτης και σύγκρισης, επιτυγχάνεται η κατανόηση, κατ’ επέκταση, και του ίδιου του δικαίου εν γένει. Κατόπιν, λοιπόν, των ανωτέρω, στη ρητορική ερώτηση «Ποιος χρειάζεται το Συγκριτικό Δίκαιο;» η απάντηση φυσικά παρέλκει.