Οι ήρεμες νύχτες του καλοκαιριού, οι κρύες νύχτες του χειμώνα, η επαφή με τη φύση ακόμα και μέσα στο αστικό περιβάλλον, η βουή του δρόμου, οι αμήχανες σιωπές, οι τόποι-καταφύγια και οι αφιλόξενες γωνιές, ο πόνος της απώλειας, η λαχτάρα της επανασύνδεσης, η συνειδητοποίηση της κοινωνικής συνθήκης, οι καταγραφές εικόνων μέσα από μοναχικές περιπλανήσεις, οι εσωτερικές «κόντρες» με τα «θέλω» και τα «πρέπει», η χαρά της στιγμής, η μελαγχολία για το ανεκπλήρωτο, η γλύκα της προσμονής για το ερχόμενο, η αγανάκτηση για το άδικο, η μοναξιά της συμβίωσης, τα δώρα του «μαζί», μια ωραία ταινία, ένα βιβλίο συντροφιά, ένας χορταριασμένος κήπος ή ένα φροντισμένο παρτέρι, μια βόλτα με αυτοκίνητο ή ένα ταξίδι με πλοίο: εναύσματα για μια στιχομυθία με το μέσα μας, για έναν διάλογο γραμμένο με τρυφεράδα αλλά και σκληρότητα, με ευγενείς προθέσεις αλλά και θυμό, με πείσμα αλλά και με παραίτηση –ευτυχώς προσωρινή.

Μια γυναικεία καταγραφή στον κόσμο που μας περιβάλλει και δεν αναβάλλει. Μια βουτιά στα άδυτα και ενδότερα του νου. Μια Πόρτα ανοιχτή στη συμπόρευση και στη συνειδητοποίηση ότι όσα μας προβληματίζουν είναι τόσο προσωπικά όσο και συλλογικά.