Η παύση μπορεί να σημαίνει λήξη, μπορεί και όχι. Να μη μοιάζει με οριστικό. Να μη θυμίζει τελεία. Ίσως μια άνω τελεία, ναι. Ένα ξαπόσταμα, μια μικρή ανάσα πριν από το λαχάνιασμα που προηγήθηκε μ’ ένα χέρι στη μέση κι ένα άλλο στο μέτωπο. Σηματοδότηση μιας νέας δύσκολης αρχής. Κανείς δε γνωρίζει τι θα ακολουθήσει.
Αν σημαίνει λήξη, τελεσίδικο, αμετάβλητο, σου δίνει την αίσθηση εκείνου που έχει πλάτος. Που σκεπάζει τα πάντα. Που κυριεύει, που ενεργεί ολιστικά, που δυναστεύει. Μα ακόμη κι οι πιο σκοτεινές νύχτες κάπου ψάχνουν να γυαλιστούν.
Λίγο, λιγάκι, τόσο δα φως. Να περηφανευτούν για το μαύρο χρώμα τους. Να καμαρώσουν κρυφά.
Η παύση είναι που θα δώσει αξία στο πριν και στο μετά. Που ξεχωρίζει το εδώ και το εκεί. Η παύση ντύνεται σκέψη. Γίνεται γνώση, ένα ωφέλιμο κενό. Αναλογισμός, ανασύνταξη, επαναπροσδιορισμός.
Σπάσε τα όριά της. Γεννήσου στη μικρή φωνή της. Τις φλόγες κάψε. Μια παύση αρκεί ν’ αλλάξει το σύμπαν. Μιας αίρεσις ματιά, μιας παύσης χρόνοι!

Τριάντα τρία διηγήματα που προέκυψαν από τον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμό της θεατρικής ομάδας αίρεσις σε συνεργασία με τις εκδόσεις Bookstagram.