Στον ανά χείρας τόμο ανθολογούνται δώδεκα από τους πιο σπουδαίους νεότερους ποιητές της Πορτογαλίας. Η ανθολογία επικεντρώνεται στην κρίσιμη, ως προς τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στη χώρα, αλλά και σημαντική, ως προς την ανάπτυξη της ποιητικής έκφρασης, περίοδο που ακολούθησε τον θάνατο του μεγάλου ανανεωτή της πορτογαλικής λογοτεχνίας, του Φερνάντο Πεσσόα. Συγκεκριμένα, παρουσιάζεται το έργο διάσημων ποιητών και ποιητριών που εμφανίστηκαν στη δεκαετία του 1940, όπως είναι η Sophia de Mello Breyner Andresen, o Jorge de Sena και ο Eugenio de Andrade, αλλά και όσων ανήκουν στις μετέπειτα ποιητικές γενιές, μέχρι και την Επανάσταση των Γαριφάλων το 1974 (Herberto Helder, Luiza Neto Jorge, Antonio Franco Alexandre, Nuno Judice, κ.ά.). Έτσι φωτίζονται οι πιο χαρακτηριστικοί σταθμοί στην εξέλιξη της σύγχρονης πορτογαλικής ποίησης, μέσα από το έργο διακεκριμένων -σε παγκόσμιο επίπεδο- ποιητικών φωνών της χώρας: Στους θεούς αποδίδουμε μιαν ύπαρξη στίλβουσα Ομοούσια με τη θάλασσα τη νεφέλη το δένδρο το φως [...] Αυτήν την ύπαρξη ποθήσαμε για μας τους ίδιους τους ανθρώπους Για τούτο επαναλάβαμε τις τελετουργίες που αποκαθιστούν Την αρχική ουσία-παρουσία των πραγμάτων Τούτο μάς έστρεψε το νου σ' όλες τις μορφές που το λιόφως γνωρίζει Κι όμοια στο σκότος το εσώτερο που μας εγκατοικεί Και μέσ' από το οποίο άφατη ταξιδεύει λαμπρότητα (Sophia de Mello Breyner Andresen) Ο τόμος περιλαμβάνει σύντομη εισαγωγή, διανθισμένη -όπως και το σύνολο του τόμου- με οπτικό υλικό. Τα μεταφρασμένα ποιήματα συνοδεύονται από επίμετρα σχετικά με τους αντίστοιχους ποιητές.