Ήταν ήσυχος άνθρωπος μέχρι τα 45 του ο κ. Ίσε. Από μικρός έμαθε πως ήταν το ανεπιθύμητο παιδί της μάνας του και προσπαθούσε να μη γίνεται βάρος, να μην ενοχλεί με την παρουσία του. Μέχρι που διαπίστωσε πως σ’ όλη του τη ζωή ήτανε τόσο χρήσιμος, όσο ένα παλιό, άχρηστο ρούχο, ξεχασμένο σε μια κρεμάστρα στη σκοτεινή ντουλάπα. Ένα αντικείμενο, που έπρεπε να καλύπτει τις κλεψιές του διευθυντή του, την ενοχλητική, κοντή γυναίκα του ισογείου που τον εξευτέλιζε σε κάθε ευκαιρία και τη μάνα του που του αφαίρεσε κάθε δικαίωμα στην ευτυχία. Τον είχε αναγκάσει να ξεχάσει τον έρωτα. Κι εκείνος ξέχασε την αγάπη.
Σαν άντρας δεν είχε καταφέρει κάτι. Σαν γυναίκα όμως; Βρήκε την ξεχασμένη περούκα και τα γάντια της μάνας του. Μεταμορφώθηκε σε όμορφη ψηλή γυναίκα. Γνώρισε τον θαυμασμό και το φλερτ. Μέσα από μεγάλη, επίπονη διαδρομή, μέσα από το παιχνίδι της αρσενικής και θηλυκής του φύσης, απελευθέρωσε τις καταπιέσεις του παρελθόντος. Συμφιλιώθηκε με τους θυμούς του και ξαλαφρωμένος, έψαξε για τις ανάγκες που χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζήσει...